Επειδή κάποιος δε σου έδωσε αρκετά, δε σημαίνει πως δεν Αξίζεις...
Δεν το ξέρουν πολλοί.
Πριν μερικά χρόνια είχα πάθει κατάθλιψη. Ήρθε λίγο μετά τα μωρά μου, λίγο μετά την “αποτυχία” μου ως επαγγελματίας, λίγο μετά την οικονομική καταστροφή μου…
Δεν το ξέρουν πολλοί…
Με θεωρούσαν κυκλοθυμική, εσωστρεφή, μονόχνωτη, αντικοινωνική. Οι πιο ευγενικοί με χαρακτήριζαν κομψά ως “ιδιαίτερη”. Απασχολημένοι πολύ οι άνθρωποι να κρίνουν, δεν μπορούσαν να διακρίνουν. Κι εγώ ένιωθα πως ήμουν ένα τίποτα, πως δεν άξιζα τίποτα.
Δεν ήμουν καλή ως μητέρα, δεν ήμουν καλή ως σύζυγος, δεν ήμουν καλή ως επαγγελματίας, δεν ήμουν καλή ως γυναίκα. Δεν ήμουν όμορφη αρκετά, δεν ήμουν έξυπνη αρκετά, δεν ήμουν επιτυχημένη αρκετά, δεν ήμουν θελκτική αρκετά, δεν ήμουν… δεν ήμουν…
Ήμουν ένα φάντασμα της ύπαρξής μου που σερνόταν από τον καναπέ στο κρεβάτι και από το τραπέζι στο μπάνιο, μια εξαθλιωμένη φιγούρα που είχε παραιτηθεί.
Ήμουν στο pick της ζωής μου και είχα χάσει ό,τι είχα φτιάξει μέχρι τότε. Δεν ήταν και λίγο.
Όμως, έπρεπε να βρω το δρόμο μου έξω απ’ αυτό. Μόνο εγώ μπορούσα να το κάνω. Και τον βρήκα! Μου πήρε χρόνο, αλλά τον βρήκα μόλις συνειδητοποίησα πως από εμένα εξαρτώνται όλα!
Διέλυσα τις αμφιβολίες για τον εαυτό μου, για το ποια είμαι, για το τι αξίζω, όταν έπαψα να ακούω τη γνώμη των άλλων. Εγκατέλειψα αυτόν τον πιεστικό ενήλικα που όλο ζήταγε, ζήταγε, ζήταγε και πιεζόταν πολύ να πετύχει, να είναι “κάποιος” …
Κι αν διαβάζεις τώρα αυτές τις γραμμές και αναγνωρίζεις κάπου τον εαυτό σου, σου λέω αυτή τη στιγμή να πάρεις δυο λεπτά, να σταθείς απέναντι σε ένα καθρέφτη και να του πεις με τον πιο σταθερό και τρυφερό σου τόνο:
ΑΞΙΖΩ
ΑΞΙΖΩ ΝΑ ΜΕ ΝΟΙΑΖΟΝΤΑΙ
ΑΞΙΖΩ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ
ΑΞΙΖΩ ΝΑ ΑΓΑΠΗΘΩ
Μην αφήσεις να περάσει ούτε μια στιγμή που να σκεφτείς ή να νιώσεις ή να φερθείς στον εαυτό σου σαν να αξίζει κάτι λιγότερο από τα πάντα.
Επειδή κάποιος δε σου έδωσε αρκετά, δε σημαίνει πως δεν Αξίζεις τα πάντα!
ΑΞΙΖΕΙΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
Μην αφήσεις την αξία σου να εξαρτηθεί από τη γνώμη των άλλων.
Πες στον εαυτό σου ΑΞΙΖΩ.
Κι αν δεν σε πίστεψαν, κι αν σε κακομεταχειρίστηκαν
πες στον εαυτό σου
ΑΞΙΖΩ να με εκτιμούν και να με σέβονται.
Η αξία σου δεν εξαρτάται από τη γνώμη άλλων, αλλά από εσένα και μόνο από τη δική σου κρίση.
Μην αφήνεις κανέναν να σε επηρεάσει.
Μην αφήνεις τον κόσμο να σε κάνει να πιστέψεις πως δεν αξίζεις.
Η κριτική τους δεν ισχύει, η γνώμη τους δεν ισχύει.
Μη ζεις μια ζωή προσπαθώντας να ευχαριστήσεις ανθρώπους που έχουν μόνο σκοπό της ζωής τους να μην ευχαριστούνται με τίποτα.
Πες στον εαυτό σου ΑΞΙΖΩ.
Μετά από την όποια απόρριψη ΑΞΙΖΩ
Μετά από όλες τις ουλές ΑΞΙΖΩ
Μετά από ότι με κράτησε από το να με αγαπήσω ΑΞΙΖΩ
Μην αφήσεις ούτε μια μέρα να περάσει χωρίς να αγαπήσεις αυτό που είσαι, χωρίς να νιώσεις ευγνωμοσύνη για αυτό που είσαι. Με τις ατέλειες και τις ομορφιές σου, ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ ΥΠΕΡΟΧΟΣ, ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Πραγματικά Μ Ο Ν Α Δ Ι Κ Ο Σ !
“Πάντα θα πιστεύεις πως είσαι κάτι λιγότερο αν ακούς τις γνώμες των άλλων να σου λένε τι πρέπει να φτιάξεις στον εαυτό σου”.
Κάν’ το. Κάνε αυτή την αλλαγή και θα με θυμηθείς. Κάν’ την να συμβεί πραγματικά. Να την νιώσουν τα κύτταρά σου αν θες να ζεις τη δική σου ζωή, όχι ένα αντίγραφο κάποιων προτύπων.
Όσο για μένα, σήμερα είμαι εδώ, κοιτώ το φθινόπωρο να απλώνεται έξω απ’ το παράθυρό μου, παίζω με τα παιδιά μου σε ένα μικρό αλλά ζεστό σπίτι, απολαμβάνω το τσάι μου με τζίντζερ και σχεδιάζω τη ζωή μου απ’ την αρχή. Μεγαλώνω μαζί τους το παιδί μέσα μου.
Κάθε στιγμή της ζωής είναι ένα ζαχαρωτό που θέλω να το κάνω δικό μου, να το φάω λαίμαργα, να πασαλειφτώ, να κολλήσουν τα χέρια και το στόμα απ’ τη γλύκα. Κι ότι πιάνω να γλυκαίνεται…
