Πρόσεχε ποιον εμπιστεύεσαι
Ένα πράγμα που όλοι ξέρουμε είναι πως δεν είναι πάντα εύκολο να αναγνωρίσουμε τους ανθρώπους οι οποίοι είναι αξιόπιστοι. Ακόμα περισσότερο, αυτό που συχνά όλοι κάνουμε είναι να ανοίγουμε τις ιδέες μας και να τις παρουσιάζουμε ολόκληρες στους ανθρώπους γύρω μας. Μπορεί να ανοιχτούμε πριν συζητήσουμε με τους γονείς ή τους συγγενείς μας την επιθυμία μας να καταφέρουμε κάτι, να κάνουμε ένα ταξίδι, να πάρουμε το ρίσκο σε μια σχέση...
«Ο καλύτερος τρόπος για να ξέρετε αν μπορείτε να εμπιστευθείτε κάποιον είναι να τον εμπιστευθείτε.» -Ernest Hemingway
Και ακόμα, γρήγορα ο σαρκασμός του σκεπτικισμού εγείρεται, τα σαρκαστικά βλέμματα και λόγια παίρνουν την χαρά από τα όνειρα μας. «Βγάλε αυτή την ιδέα από το μυαλό σου. Είναι γελοία», «Στο λέω επειδή σε αγαπάω, αλλά αυτό που σκέφτεσαι είναι πέρα των πιθανοτήτων, να είσαι αντικειμενικός και ξέχνα αυτή την ιδέα…»
Αυτά και άλλα λόγια είναι κάτι που συχνά πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Υπάρχουν επίσης και αυτοί που δεν λένε τίποτα και μας κάνουν να πιστεύουμε πως μας υποστηρίζουν, πως μπορούμε να βασιστούμε στη βοήθεια τους, στην αποδοχή και στην φιλία τους. Ωστόσο την στιγμή που δεν το περιμένουμε, μας απογοητεύουν.
Τι κάνουμε; γιατί μερικές φορές παρασυρόμαστε και μοιραζόμαστε τις επιθυμίες και τις λαχτάρες μας με τους λάθους ανθρώπους;
Δεν είναι δικό σας λάθος: τα ανθρώπινα όντα είναι προγραμματισμένα να εμπιστεύονται τους άλλους
Όλοι έχουμε ακούσει την κλασσική περίπτωση όπου ένα άτομο θέλει να πάρει προαγωγή σε μια δουλειά και το λέει σε ένα συνεργάτη του στο πρωινό διάλειμμα. Μέχρι το μεσημεριανό, όλο το τμήμα ξέρει τα σχέδια του. Θα έπρεπε αυτός ο εργαζόμενος να είναι πιο συνετός; θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός και να είχε προβλέψει πως ο συνεργάτης του δε θα κρατούσε το στόμα του κλειστό;
Η απάντηση είναι και ναι και όχι. Είναι όχι επειδή σύμφωνα με την νευροβιολογία, είμαστε προγραμματισμένοι να εμπιστευόμαστε τους συνανθρώπους μας. Αυτό εξηγήθηκε σε μια μελέτη που εκδόθηκε στο περιοδικό Neuroscience όπου δείχνει πως η εμπιστοσύνη είναι θεμελιώδης στην κοινωνική ζωή, επειδή αλλιώς αν φοβόμασταν ότι θα προδοθούμε όλη την ώρα, αυτό θα ήταν πολύ αγχωτικό και τραυματικό για εμάς.
Από την άλλη είναι ναι επειδή, μερικές φορές δεν είμαστε προσεκτικοί ή να το θέσω αλλιώς δεν είμαστε τόσο καλοί στο να εφαρμόζουμε τους τρεις κανόνες που καθορίζουν την δυναμική της εμπιστοσύνης ή την αναζήτηση για ένα έμπιστο φίλο. Εδώ θα βρείτε πώς να τους εφαρμόσετε:
Να εμπιστεύεσαι ή να μην εμπιστεύεσαι ιδού η απορία
Όταν έχετε αμφιβολίες, να είστε προσεκτικοί. Ωστόσο, αυτό που μας συμβαίνει συνήθως είναι ότι ο ενθουσιασμός από μια νέα κατάσταση μας κάνει να ανοιχτούμε πολύ, σε σημείο να μοιραζόμαστε τις λάθος πληροφορίες με τους λάθος ανθρώπους.
Είναι ορθό να είμαστε προσεκτικοί και να εφαρμόζουμε αυτές τις απλές αρχές:
● Η αξιοπιστία είναι αναμφίβολα ο ακρογωνιαίος λίθος. Εμπιστευθείτε τις επιθυμίες και τα όνειρα σας σε αυτούς που σας έχουν δείξει σε άλλες περιπτώσεις πως μπορείτε να τους εμπιστευθείτε, σε ανθρώπους που δε θα σας κρίνουν και πάντα θα σας αποδέχονται γι αυτό που είστε.
● Μια αληθινή συναισθηματική σύνδεση. Αυτή η δεύτερη διάσταση πάντα μας αναγκάζει να εμπιστευτούμε αυτούς τους ανθρώπους που έχουμε μια αληθινή και χρόνια συναισθηματική σχέση, οι οποίοι είναι οι φίλοι μας, ή οικογένεια ή ο σύντροφός μας.
● Η τελευταία αρχή έχει να κάνει με την συναισθηματική και γνωστική ενσυναίσθηση. Δεν είναι αρκετό απλώς να μεταφέρουμε τις ελπίδες, τα όνειρα και την ευτυχία μας. Θέλουμε επίσης να καταλάβει ο άλλος τι σκεφτόμαστε και να μπορεί να κατανοήσει την αντίληψη μας.
Φυσικά , μερικές φορές ακόμα και αν εφαρμόσουμε αυτές τις τρεις αρχές, το άτομο μπορεί να μας απογοητεύσει. Μπορεί ακόμα να είναι ο παιδικός φίλος που θα μας προδώσει ή ένας συγγενής ο οποίος θα αντιδράσει με ένα τρόπο που ποτέ δεν περιμέναμε. Το να ξέρουμε πως να αντιδράσουμε σε αυτές τις καταστάσεις θα μας βοηθήσει πολύ.
Να προσέχετε ποιον εμπιστεύεστε, οι άνθρωποι αποτυγχάνουν και θα σας απογοητεύσουν
Οι άνθρωποι μας απογοητεύουν, αλλά κάποιες φορές τους απογοητεύουμε κι εμείς. Όλοι μπορούμε να μεταφέρουμε, αν προσπαθήσουμε πολύ την αίσθηση ότι είμαστε τέλειοι αλλά κάνουμε και λάθη. Επομένως, με τον καιρό αναπτύσσουμε μια συγκεκριμένη φρόνηση, καλές πρακτικές βασισμένες στη διακριτικότητα και περιορισμένες αλλά με μια σοφή εγγύτητα για τους ανθρώπους οι οποίοι είναι πιο ιδιαίτεροι για εμάς. Αυτοί που είναι μαζί μας σε κάθε βήμα μας: και στις καταιγίδες και στις λιακάδες.
«Το να τους εμπιστευόμαστε όλους είναι ανόητο αλλά το να μην εμπιστευόμαστε κανέναν είναι αφελές.» -Γιουβενάλης
Η σοφία του να καταλάβουμε με ποιον θα πρέπει και με ποιον δεν θα πρέπει να μοιραστούμε ορισμένες πληροφορίες έρχεται με τον καιρό και την εμπειρία. Σιγά-σιγά θα καταλάβουμε ποιοι είναι ειδικοί στο να κόβουν τα φτερά των άλλων και αυτούς που είναι ικανοί να καταστρέψουν τα όνειρα των άλλων έτσι ώστε κανείς να μην είναι πιο σημαντικός από εκείνους. Γι αυτούς τους ανθρώπους είναι ιεροσυλία αν τολμήσουμε να είμαστε πιο ελεύθεροι, πιο ικανοί και πιο χαρούμενοι από αυτούς.
Ο χρόνος επίσης θα μας διδάξει πως είναι καλύτερο να είμαστε διακριτικοί και προσεκτικοί με τα λόγια μας και να αγωνιζόμαστε για τα όνειρα μας με αποφασιστικότητα στη σιωπή. Την ίδια στιγμή το να αγνοούμε και την έγκριση των άλλων και την πιθανή κριτική ή σχόλια που μπορεί να γίνουν κάποια στιγμή θα μπορούσε να είναι εμπόδιο για τον δρόμο μας. Ας μάθουμε λοιπόν πως να επιλέγουμε ποιους θα εμπιστευτούμε, χωρίς να ξεχνάμε πως είναι η δική μας αυτοπεποίθηση που μας φέρνει πιο κοντά στους υψηλότερους και στους πιο γενναίους στόχους μας.
