Όταν έρχεται η σιωπή, δεν έχει μείνει τίποτα να σώσεις.
Η σιωπή μάτια μου, κάνει τον μεγαλύτερο θόρυβο!
Και δεν είναι σαν όλους τους άλλους θορύβους.
Αυτός είναι ο πιο εκκωφαντικός που θα ακούσεις ποτέ στη ζωή σου.
Τρυπάει χωρίς λύπηση, στο βάθος της καρδιάς!
Έχει το τέλειο σημάδι. Δεν αστοχεί ποτε!
Και ο πόνος της, σε αφήνει χωρίς ανάσα.
Γιατί μέσα σε αυτή τη σιωπή, κρύβονται όλα εκείνα τα λόγια που πονούν την καρδιά κάποιου, που την έχουν κάνει χίλια κομμάτια.
Είναι όλα εκείνα τα λόγια που δολοφόνησαν τον ήχο της φωνής. Διότι πλέον δεν έχει αξία. Διότι πλέον, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα τα λόγια είναι περιττά.
Η σιωπή μπορεί να σε τρελάνει!
Έχει τέτοια δύναμη που καθορίζει το φινάλε.
Κι’όμως δεν μπορεί κανείς να της προσάψει πως δεν είναι κυρία.
Ίσα ίσα. Δεν εξευτελίζεται, δεν παρεκτρέπεται, απλά δηλώνει πως τα όρια ξεπεράστηκαν και ίσως είναι καιρός να κλείσει αυτό το κεφάλαιο.
Βλέπεις όταν πέσει η σιωπή στο προσκύνιο, τότε για το μόνο που μπορείς να είσαι σίγουρος είναι πως κάτι δεν πάει καλά.
Γιατί η σιωπή κρύβει πόνο, απόγνωση, ίσως και θυμό-κάποιες φορές- λύπη, απογοήτευση, στασιμότητα, λυγμό και δάκρυα!
Δηλώνει με τον πιο σκληρό τρόπο πως η ουσία χάθηκε!
