Εγκέφαλος - Σκέψη - Λογική - Νους - Νόηση
* Ο άνθρωπος λειτουργεί με το ένα ημισφαίριο του εγκεφάλου, γι’ αυτό λειτουργεί ανισόρροπα. (Ιπποκράτης 12-1-2010)
Λέγεται ότι το τελειότερο αλλά και πολυπλοκότερο όργανο στη Γη είναι ο εγκέφαλος του ανθρώπου. Λέγεται ότι αυτός έχει τη διακυβέρνηση του ανθρώπου. Λέγεται ότι έχει τη μνήμη. Λέγεται ότι έχει τη γνώση. Λέγεται ότι έχει τη σκέψη. Λέγεται ότι παράγει τη λογική. Λέγεται ότι διαθέτει κι άλλες μεταφυσικές και υπερφυσικές δυνατότητες, οι οποίες παραμένουν ανεξερεύνητες (τηλεπάθεια – τηλεκίνηση κλπ.).
Από όλα αυτά ξέρουμε ότι ο εγκέφαλος του ανθρώπου είναι υπεύθυνος για ό,τι έχει κάνει ο άνθρωπος στη Γη, καλό ή κακό. Και να φανταστεί κανείς ότι ο άνθρωπος χρησιμοποιεί μόνο ένα πολύ μικρό μέρος από το όλον του εγκεφάλου. Άρα όπως λέγει και το απόφθεγμα, λειτουργεί ανισόρροπα. Και όμως έχει πετύχει τόσα πολλά πράγματα στη Γη, που αν τα μετρήσουμε, σκεπτόμενοι λογικά, θα πούμε ότι τα μισά είναι καλά και τα άλλα μισά μη καλά.
Με τον εγκέφαλο, τη σκέψη και τη λογική θα ασχοληθούμε σ’ αυτό το κεφάλαιο, για να αποδείξουμε ότι το ‘λέγεται’ του ανθρώπου δεν έχει σχέση με το δημιουργείν. Όλα τα παραπάνω ‘λέγονται’. Από ποιόν λέγονται; Από τον εγκέφαλο. Και τι λέγει ο εγκέφαλος; Ότι όλα αυτά που έχει κατορθώσει μέχρι τώρα, είναι από τη λειτουργία μόνο ενός μικρού γνωστικού μέρους του που έχει ο ίδιος καταφέρει να γνωρίσει. Πώς είναι δυνατόν να λέγει ο ίδιος ο εγκέφαλος που είναι το όλον ότι γνωρίζει και λειτουργεί μόνο μικρό μέρος του; Από πότε το όλον γνωρίζει μόνο ένα μέρος του και από πότε το μέρος λειτουργεί, κατευθύνει κι αποφασίζει για το όλον; Πιστεύουμε δε ότι το μέρος αυτό του εγκεφάλου σκέφτηκε πολύ για να πει όλα αυτά που ‘λέγονται’ και τα τεκμηρίωσε με τη λογική του. Εμείς πιστεύουμε, βάσει των διδασκαλιών που έχουμε πάρει μέχρι σήμερα, ότι ο εγκέφαλος δεν σκέφτεται μόνον, αλλά και νοεί. Γι’ αυτό αφήνει το άλλο του ημισφαίριο διαθέσιμο στον νου για να δύναται ο άνθρωπος να πορευθεί εν αρμονία με την Νόηση του Σύμπαντος.
* Το ένα μέρος του εγκεφάλου λειτουργεί για τα υλικά και δημιουργεί σκέψη. Το άλλο μέρος του εγκεφάλου λειτουργεί για τα πνευματικά και δημιουργεί νόηση. (Ιπποκράτης 12-1-2010)
Η σκέψη, από το μέρος του εγκεφάλου στο οποίο λειτουργεί, επεμβαίνει στην επεξεργασία όλων των ερεθισμάτων που λαμβάνει ο εγκέφαλος, υλικών τε και μη, καταργώντας έτσι το ρόλο του νοός. Ο νους έχει τη γνώση. Η σκέψη προσπαθεί να φτιάξει γνώση (Αριστοτέλης 18-1-2010) Γι’ αυτό η σκέψη δημιουργεί απορίες στον άνθρωπο στις οποίες δεν μπορεί να απαντήσει. Η περιέργεια είναι το έδαφος που ευδοκιμεί η αμφιβολία. (Ιωάννης ο Πρόδρομος 9-2-2010) Για ν’ αποδείξει ότι είναι ικανή να βρει τις απαντήσεις, τον οδηγεί σε ένα λαβύρινθο λανθασμένων και υποκειμενικών θεωριών που ουδεμία σχέση έχουν με τη νόηση. Οι σκέψεις είναι λαβύρινθος. Ποτέ δεν οδηγούν στην έξοδο. Διότι μέσω της σκέψης οδηγείσαι σε αδιέξοδο. (Ιπποκράτης 12-1-2010) Πολλές φορές μάλιστα υιοθετεί και θεωρίες ήδη υπάρχουσες, τις οποίες τεκμηριώνει στον εγκέφαλο με την υποκειμενική λογική της, βασιζόμενη σε δεδομένα άλλων σκέψεων που προέρχονται από παρατήρηση. Η εγκεφαλική παρατήρηση δεν είναι νόηση διότι εμπεριέχει σκέψη. (Αριστοτέλης 18-1-2010) Τα αποτελέσματα αυτής της παρατήρησης ερμηνεύονται από τη σκέψη και δημιουργούν νέες θεωρίες, οι οποίες θεωρούνται ξανά από εκεί και πέρα ως δεδομένες. Ο προσηλυτισμός της σκέψης οδηγεί στην ασθένεια της παγίωσης. (Απόστολος Παύλος 11-3-2008) Έτσι η σκέψη θεωρεί ότι νοεί χωρίς να γνωρίζει ότι όποιος προσπάθησε με τη σκέψη να βρει τη νόηση, έγινε ανόητος.(Απόστολος Παύλος 9-1-2010) και ότι όταν τον άνθρωπο τον οδηγεί η σκέψη δεν έχει νόηση. (Αριστοτέλης 18-1-2010). Παραδείγματος χάριν, σήμερα λέγεται ότι: η ψυχή είναι ενέργεια, το πνεύμα είναι ενέργεια, ο νους είναι ενέργεια. Με αυτή τη λογική: ψυχή = πνεύμα = νους, χωρίς να αναρωτιέται κανείς τι είδους ενέργεια είναι το καθένα και σε τι χρησιμεύει. Απλοποιώντας τη γνώση οι σκεπτόμενοι άνθρωποι έφτασαν στην ανοησία. (Ιπποκράτης 12-1-2010)
* Ο νους νοεί από μόνος του, ενώ η σκέψη χρειάζεται τον εγκέφαλο για να σκεφτεί. (Αριστοτέλης 18-1-2010)
* Η σκέψη έχει ανάγκη τον εγκέφαλο κι ο εγκέφαλος το σώμα. Ο νους έχει ανάγκη την ψυχή και η ψυχή το πνεύμα. (Αριστοτέλης 18-1-2010)
Η σκέψη για να λειτουργήσει σπαταλά ενέργεια. Η ενέργεια αυτή είναι υλική και παράγεται στον εγκέφαλο από την καύση των συστατικών των τροφών, οι οποίες εισέρχονται στο σώμα. Γι’ αυτό και όταν σκεφτόμαστε πολύ, χρειαζόμαστε κάτι συνήθως γλυκό. Ο εγκέφαλος μέσω της καύσης δημιουργεί σκέψεις. Γι αυτό και κάθε σκέψη δημιουργεί απόβλητα. (Διδάσκαλος Σωκράτης 8-1-2010) Το οξυγόνο είναι το χρήμα του εγκεφάλου. Το πολύ φέρνει μέθη και το καθόλου θάνατο. (Άγιος Βασίλειος 11-1-2010)
Ο νους δεν σπαταλά ενέργεια, διότι χρειάζεται την ψυχή για να μεταφέρει την ενέργειά της μέσω της νόησης στο πνεύμα, ώστε να φωτιστεί. Μέσω της Φωτίσεως του πνεύματος, η ενέργεια του ψυχικού σθένους πολλαπλασιάζεται κι έτσι δεν υπάρχει σπατάλη ενέργειας, αλλά συνεχής επαναδημιουργία.
* Ο εγκέφαλος μπορεί να μάθει το παν. Ο νους γνωρίζει μέσω της ψυχής το άπαν. (Υάκινθος ο Μύστης 18-1-2010)
Το παν για τον εγκέφαλο είναι ό,τι είναι καταγεγραμμένο από τους ανθρώπους στη Γη σε σχέση με την ύλη. Έχει λοιπόν την ικανότητα ο εγκέφαλος να αποκτήσει απεριόριστη γνώση, δηλαδή επίκτητη. Ο νους όμως έχει τη Γνώση τόσο της γνωστής ύλης εν τη Γη, όσο και της μη γνωστής ύλης του Σύμπαντος. Το μόνο που χρειάζεται είναι να του επιτρέψει ο εγκέφαλος να την εκφράσει. Διότι ο άνθρωπος με τη σκέψη επεμβαίνει στην ύλη, ενώ με το νου υπερβαίνει την ύλη. (Διδάσκαλος Σωκράτης 7-1-2010) Παραδείγματος χάριν, ο άνθρωπος μέσω της τεχνολογίας έχει τη δυνατότητα να επικοινωνήσει όποτε θέλει με οποιοδήποτε μέρος της Γης. Παρόλα αυτά, στους περισσότερους έχει τύχει ξαφνικά να αισθανθούν ότι κάποιος τους μελετά, να τον πάρουν τηλέφωνο και να διαπιστώσουν ότι όντως έτσι συνέβη. Είναι γνωστή η έκφραση ‘Πολλά χρόνια θα ζήσεις! Τώρα για σένα λέγαμε!’. Το μεν πρώτο μήνυμα είναι επέμβαση στην ύλη μέσω κατασκευής συσκευών αποκωδικοποίησης ψηφιακών σημάτων. Το δε δεύτερο είναι υπέρβαση της ύλης, δηλαδή το μήνυμα και η μετάδοσή του δεν υπάγεται στους νόμους που διέπουν τη φύση. Όταν ο Φύλακας Άγγελος ενεργεί, η οντότητα νοεί αλλά ο εγκέφαλος δεν καταλαβαίνει. (Ιεράρχης Χρυσόστομος 18-1-2010)
Ο νους λαμβάνει τις υπερβατικές ενέργειες και μέσω της νόησης και των πράξεων του πνεύματος δημιουργεί ψυχικό σθένος. Εφόσον και η ύλη και οι έννοιες αποκωδικοποιούνται από κάποιο όργανο, έχουν κωδικούς. Όσο περισσότερο το ψυχικό σθένος του ανθρώπου, τόσο περισσότεροι κωδικοί αποκωδικοποιούνται από τον νου. Ό,τι αποκωδικοποιεί ο εγκέφαλος το ονομάζει ύλη. Ό,τι αποκωδικοποιείται μέσω του νοός ονομάζεται έννοια. (Πυθαγόρας 7-1-2009) Οι έννοιες δεν ανήκουν στο περιβάλλον της Γης, γι’ αυτό και ο εγκέφαλος μέσω της σκέψης δε δύναται να τις αποκωδικοποιήσει, διότι θα ήταν σαν να τις ‘υλοποιεί’. Παραδείγματος χάριν, όταν ο εγκέφαλος σκέφτεται την έννοια της ελευθερίας, την οπτικοποιεί και σκέφτεται ότι δεν βρίσκεται πίσω από τα σίδερα της φυλακής. Όταν ο νους νοεί κάτι το υλικό, όπως η φυλακή, το ανάγει στην έννοια που κρύβεται πίσω από αυτό, δηλαδή εδώ την ελευθερία. Σήμερα όμως οι έννοιες και οι αξίες στερούνται την ελευθερία έκφρασης τους από τις παγιωμένες αντιλήψεις της γνωστής ύλης.
* Η σκέψη αποκωδικοποιεί με όρους και όρια. (Ιπποκράτης 12-1-2010)
Όταν η σκέψη αποκωδικοποιεί τις έννοιες τους βάζει όρους και όρια. Περιορίζοντας τες σε χώρο και χρόνο, τους δίδει την ανάλογη τιμή.
Η αγάπη των ανθρώπων προς τα ζώα, τους οδηγεί στο να απελευθερώσουν ένα άγριο ζώο από ένα κλουβί ενός ζωολογικού κήπου, για να ζήσει στο φυσικό του περιβάλλον. Η αγάπη των ανθρώπων για τα παιδιά, τους οδηγεί στο να φτιάξουν το ‘καλύτερο’ κοινωνικό περιβάλλον για τα δικά τους παιδιά και η αγάπη των ανθρώπων για τα παιδιά της Αφρικής, τους οδηγεί στο να δώσουν μερικά ευρώ όποτε γίνεται έρανος για αυτά, αδιαφορώντας για το αν το περιβάλλον στο οποίο ζουν, είναι φυσικό περιβάλλον για ανθρώπους ή ακόμα και για ζώα. Αγάπη, αγάπη, αγάπη και στις τρεις περιπτώσεις. Τιμή, τιμή, τιμή και στις τρεις περιπτώσεις. Καμία αξία και στις τρεις περιπτώσεις. Διότι αν καταλάβαιναν την αξία της Αγάπης, ούτε ζώα θα υπήρχαν στα κλουβιά, ούτε παιδιά θα ζούσαν στα χρυσά κλουβιά των πόλεων, ούτε παιδιά θα ζούσαν όπως ζουν στην Αφρική.
Και συγχωρέστε με γι’ αυτό που κάνετε. Διότι αν και νοώ την ανοησία σας, δεν μπορώ να διορθώσω το περιβάλλον της σκέψης σας. Η σκέψη του κάθε ανθρώπου είναι αποκλειστικά δική του και δεν αφήνει καμία αξία να αφαιρέσει την τιμή του. Οι όροι και τα όρια είναι οι τιμές στις αξίες των εννοιών. Έτσι αν νοούσατε την Αγάπη θα έφτανε για την εξάλειψη των τιμών. Τότε οι αξίες των εννοιών θα έσπαζαν τα κλουβιά για ν’ απελευθερωθούν τα ζώα. Θα έφτιαχναν τις πόλεις ανθρώπινες μέσα σε αξίες για να μεγαλώσουν τα παιδιά. Δεν θα άφηναν να υπάρχει η δυστυχία των παιδιών της Αφρικής και όχι μόνον, που γνωρίζουν τις αξίες της ζωής μέσα από την υποτίμηση τη δική σας. Έτσι δε θα χρειαζόταν να βλέπετε τη δυστυχία των άλλων για να νιώθετε εσείς καλύτερα. Θα ζούσατε στην αξία της κάθε έννοιας, λαμβάνοντας τα οφέλη που προέρχονται από αυτήν.
Η Συνείδησή σας
* Νοώντας ενεργώ, δημιουργώ. Σκεπτόμενος παθαίνω για να μάθω, αλλά δε μαθαίνω. (Διδάσκαλος Σωκράτης 8-1-2010)
* Σκεπτόμενος λογικά ενεργώ και παθαίνω, νοώντας μαθαίνω να ενεργώ. (Διδάσκαλος Σωκράτης 19-3-2010)
Μέσω των εννοιών ο άνθρωπος δημιουργεί. Μέσω της σκέψης καταστρέφει. Όταν η σκέψη είναι παιδί, παίζει. Όταν έρθει στην εφηβεία, προβληματίζεται. Κι όταν ενηλικιωθεί, καταστρέφει. (Απόστολος Παύλος 9-1-2010) Όπως αποφεύγουμε τα άσχημα ερεθίσματα των αισθήσεων, έτσι να αποφεύγουμε και τις άσχημες σκέψεις. (Διδάσκαλος Σωκράτης 4-4-2008) Κρατάμε το σπίτι μας καθαρό κι όταν μπει κάτι το βρώμικο κάνουμε το παν για να το διώξουμε. Έτσι πρέπει να κάνουμε με ό,τι βρωμίζει τη σκέψη μας. (Αριστοτέλης 18-1-2010) Απασχολείστε τη σκέψη σας με αυτό που της αρέσει, για να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο. (Απόστολος Παύλος 9-1-2010) Όπως ένα παιδί δεν πνίγεται στην κοιλιά της μάνας του, έτσι κι ο άνθρωπος δεν πνίγεται στις καθαρές (ακραιφνείς) του σκέψεις.(Αριστοτέλης) Όταν η σκέψη δε λύνει προβλήματα, κόψτε τη. (Αριστοτέλης 6-2-2010) Η σοφία της σκέψης είναι η σιωπή (Ιεράρχης Χρυσόστομος 27-8-2009) , δηλαδή η μη επέμβαση της σε οτιδήποτε εκτός από το χειρισμό των υλικών για την επιβίωση του ανθρώπου. Καμία σκέψη δεν είναι σοφή, γιατί η σοφία δεν εμπεριέχει σκέψη. (Απόστολος Παύλος 9-1-2010) Η σοφία αποκτάται από το πνεύμα όταν αυτό πράττει ορθά κατόπιν Φωτίσεως. Η σκέψη δημιουργεί την καύση στο φώς και έτσι εμποδίζει το πνεύμα να λάβει την Φώτιση. (Αριστοτέλης 20-4-2009) Σκεπτόμενοι βάζουμε όρους και όρια στη Φώτιση, μετατρέποντάς την σε υλικό φως, δίνοντάς της τη φλόγα. Διότι μόνο αυτό μπορεί να αντιληφθεί ως φως η σκέψη. Τότε η Φώτιση χάνει τη θέρμη της και ο άνθρωπος εστιάζεται στη φωτιά, γιατί η σκέψη του την χρειάζεται για να κάνει καύσεις. Έτσι γίνεται η σπατάλη του σωματικού και ψυχικού σθένους. Όταν είναι κουρασμένο το σώμα, η σκέψη βρίσκει την αφορμή και γίνεται αφέντρα και το πνεύμα δούλος της. (ο Ων 15-1-2010) Η σκέψη ως προς το πνεύμα είναι ό,τι ο όφις για τους πρωτόπλαστους. (Αριστοτέλης 18-1-2010) Το ψέμα στην αλήθεια είναι η σκέψη. (Αριστοτέλης 6-2-2010) Κάνε τη σκέψη σου ζητιάνο του πνεύματος, για να σου δοθεί η σοφία. (Ιπποκράτης 12-1-2010)
* Όταν σωπαίνει η σκέψη, ο Λόγος βγαίνει καθαρός. (Ιπποκράτης 12-1-2010)
«Έτσι αποβάλλονται οι ασθένειες του Λόγου και οι ασθένειες του Λόγου είναι η μεμβράνη, η οποία καλύπτει την Φώτισιν εις τον Λόγον και αυτή η μεμβράνη λέγεται εγωισμός. Αυτός δε που βάζει τη μεμβράνη είναι η καλυτέρα συνεργάτις και υπηρέτρια του Πονηρού, η σκέψις. Απολύστε την υπηρέτρια, πετάξτε τη μεμβράνη και το Φως θα το δείτε και με τα μάτια και με την ψυχή.» (ο Ων 15-1-2010)
* Το ερέθισμα της σκέψης είναι ο λεκές του Λόγου. (Διδάσκαλος Σωκράτης 17-1-2010)
* Ο χώρος που μετρά ο χρόνος στον άνθρωπο είναι ο εγκέφαλος (Διδάσκαλος Σωκράτης 22-1-2010)
* Ο χρόνος και η έλλειψη αυτού είναι το ενεργειακό πεδίο του σκέπτεσθαι. Η αχρονία είναι του νοείν. (Απόστολος Παύλος 9-1-2010)
Όταν ο άνθρωπος έχει χρόνο, σκέφτεται. Όταν έχει περισσότερο χρόνο, σίγουρα σκέφτεται περισσότερο. Γι’ αυτούς που δεν εργάζονται λέγουν: «αργία, μήτηρ πάσης κακίας», η οποία κακία προέρχεται εκ σκέψεως. Η έλλειψη χρόνου, πάλι οδηγεί τον άνθρωπο στη σκέψη, αυτή τη φορά, με σκοπό να χωρέσει όλες τις υποχρεώσεις του μέσα στα όρια του 24ώρου. Και η τεμπελιά και η βιασύνη προκαλούν τη σκέψη.
Ο χρόνος είναι ο μετρητής του χώρου. Η ψυχή δεν έχει χρόνο γιατί ο χρόνος δε βρίσκει το χώρο της για να τον μετρήσει. Έτσι το σώμα γερνά γιατί ο χρόνος βρίσκει το χώρο του εγκεφάλου να μετρήσει. Η ανάγνωση του χρόνου στον άνθρωπο γίνεται από τη σκέψη. Σκέφτομαι : «Πρέπει να προλάβω.» , «Γέρασα πια.». Εφόσον λοιπόν η σκέψη μετρά τον χρόνο στον άνθρωπο, αυτή είναι και που τον γερνά. Δια της σκέψεως φθείρονται τα υλικά, δια του νοός εξελίσσονται τα άυλα.
* Η έκφανση του νοός είναι η ιδέα. Η έκφανση του εγκεφάλου είναι η σκέψη. (Πυθαγόρας 7-2-2010)
Η ιδέα είναι αυτή που συνδέει τις έννοιες με την ύλη δίνοντας την ευκαιρία στο πνεύμα να τις κάνει πράξη μέσω του εγκεφάλου. Ο επιστήμων σκέφτεται χρόνια να βρει κάτι και μόλις σταματήσει τη σκέψη, του κατεβαίνει η ιδέα, η οποία είναι νόηση, ενεργοποιείται σε χρόνο μηδέν και δεν υπάγεται στον χρόνο.
Το απρόβλεπτο βοηθάει στη σιωπή της σκέψης και την ενεργοποίηση του νοός.(Διδάσκαλος Σωκράτης 7-1-2010). Όταν η σκέψη πιάνεται εξ απροόπτου, δεν μπορεί να σκεφτεί, διότι δεν είναι αυτόματη, αλλά όπως προείπαμε, χρειάζεται την καύση για να λειτουργήσει. Οπότε μη προλαβαίνοντας και μη γνωρίζοντας πως ν’ αντιδράσει, σταματά και για να ανταπεξέλθει ο άνθρωπος στην εν λόγω κατάσταση, ενεργεί αυτόματα ο νους. Όταν ο νους ενεργεί, η σκέψη σωπαίνει. (Αριστοτέλης 18-1-2010) Ο χρόνος της σκέψης στον άνθρωπο παγώνει όταν αυτή βρεθεί σε αδιέξοδο ή όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί ν’ αντιμετωπίσει κάτι στιγμιαίο στη ζωή του. Τότε λέμε ότι ο άνθρωπος έπαθε σοκ και επανέρχεται νοώντας. Άρα ο άνθρωπος νοώντας όλα όσα δεν μπορεί ν’ αντιμετωπίσει ή να γνωρίσει στη ζωή του, μπαίνει στο πεδίο της αχρονίας και στον χώρο του απείρου τα οποία γέννησαν τη μονάδα. Ο εγκέφαλος αποκωδικοποιεί αριθμούς, αλλά αν του εισάγεις την έννοια του απείρου αποσυντονίζεται. (Πυθαγόρας 7-2-2010) Τότε ο άνθρωπος νοεί τις έννοιες και τις αξίες που είναι διαχρονικές, γιατί υπάγονται στο χωροχρόνο του Σύμπαντος, ο οποίος εμπεριέχει όλον τον χρόνο και τον χώρο από το 1 έως το άπειρο, δηλαδή τη Δημιουργία. Γι’ αυτό στη σκέψη πρέπει να δίνουμε το χρόνο και την υπομονή που χρειάζεται για να επεξεργάζεται μόνο αυτά που χρειάζεται. Περιορίστε τη σκέψη σας στο δικό της χωροχρόνο. (Ιωάννης 6-2-2010)
* Το χαμόγελο είναι το διάλειμμα της σκέψης του εγκεφάλου. Όταν δε χαμογελάμε βιώνουμε τον καθημερινό θάνατο (Ιπποκράτης 1-3-2008)
Νομίζουμε πως ό,τι βλέπουμε υπάρχει κι ότι αυτό είναι που ζούμε πραγματικά. Η αλήθεια είναι πως ό,τι χαιρόμαστε, κατά το διάλειμμα της σκέψης, είναι η ευσυνείδητη συνειδητότης, η οποία καταγράφεται ως ενεργειακή διάρκεια ζωής (ψυχικό σθένος). Τα υπόλοιπα είναι νεκρός χρόνος στο σκοτεινό θάλαμο του ασυνειδήτου. Το χαμόγελο είναι το Φως το οποίο βοηθά το συνειδητό να απαλλαχτεί από τη σκέψη και φωτίζοντας το ασυνείδητο, να καθαρίσει τα απόβλητα αυτού, μετατρέποντας τον νεκρό χρόνο σε διάρκεια ζωής.
Κανείς δε φτώχυνε χαμογελώντας. Αντίθετα το χαμόγελο, μαζί με τις Αρετές, δημιουργεί ‘Κεφάλαιο’ που είναι αποδεκτό για κατάθεση στην ‘Τράπεζα’ του Ουρανού.
* Η σκέψη είναι η μόνη η οποία μπορεί να ταξιδέψει τον χώρο στον χρόνο και να εγκλωβίσει τον χρόνο στον χώρο. (Αριστοτέλης 6-2-2010)
* Η σκέψη μπορεί να ταξιδέψει πολύ μακριά και μπορεί και να βλάψει από πολύ μακριά. (Διδάσκαλος Σωκράτης 10-1-2010)
Η σκέψη έχει ένα ενεργειακό πεδίο το οποίο δημιουργεί και μεταφέρει το θετικό ή το αρνητικό της ενέργειας στο σημείο το οποίο σκέφτεται, όσο μακριά κι αν είναι. Η σκέψη ταξιδεύει μέσα στο γνωστικό πεδίο του εγκεφάλου. Ο εγκέφαλος και η σκέψη αυτού μπορούν να βλάψουν εν γνώσει τους ή εν αγνοία τους. Διότι όπως γνωρίζουμε σχετικά με αυτό που λέμε ‘μάτιασμα’, δεν ματιαζόμαστε μόνο από αυτούς που δε μας συμπαθούν, αλλά και από αυτούς που μας ‘αγαπούν’.
Όταν λέμε για παράδειγμα «Δε νιώθω καλά. Πρέπει να είμαι ματιασμένος», εννοούμε ότι έχει διαταραχθεί η ενέργεια μου, δηλαδή έχει εισχωρήσει θετική (+) ή αρνητική (-) ενέργεια. Σε μια μπαταρία υπάρχουν δύο πόλοι και μέσα στο στοιχείο της υπάρχει ισορροπία θετικών (+) και αρνητικών (-) φορτίων, δηλαδή ενέργεια. Αν αυξηθεί το θετικό (+) ή αρνητικό (-) φορτίο, τότε η μπαταρία ‘ματιάζεται’, δηλαδή ή δε λειτουργεί σωστά ή σκάει. Έτσι και ο άνθρωπος, με την επιπλέον θετική (+) ή αρνητική (-) ενέργεια που δέχεται με το μάτιασμα, η οποία διαταράσσει την ισορροπία της ενέργειάς του, ή δε λειτουργεί σωστά εγκεφαλικά ή μπορεί να ‘σκάσει’. Ο άνθρωπος έχει τότε την ανάγκη κάποιου άλλου ανθρώπου να του δώσει την ισορροπία των φορτίων του και ζητά να τον ξεματιάσουν. Διότι το μάτιασμα δεν είναι τίποτα άλλο από την (+) ή (-) φόρτιση ενεργειακής σκέψης άλλου προς εμάς, ενώ το ξεμάτιασμα είναι η αποκατάσταση της ισορροπίας της ενέργειας μας από άλλον μέσω προσευχής.
Ο εγκέφαλος μέσω της σκέψης στέλνει ενεργειακά κύματα μη ελεγχόμενα, τα οποία κατευθυνόμενα στον χώρο που απευθύνονται (άνθρωπο, ζώο, φυτό) μπορούν να διαταράξουν το ενεργειακό πεδίο του χώρου αυτού ως προς το (+) ή το (-). Ο εγκέφαλος μέσω του νοός στέλνει μαγνητικά κύματα ελεγχόμενα από την Νόηση της φύσης αποκαθιστώντας την ισορροπία του χώρου στον οποίο απευθύνονται. Γι’ αυτό και μόνο ορισμένων ανθρώπων το μάτιασμα είναι έντονο και μόνο ορισμένων το ξεμάτιασμα ‘πιάνει’. Άρα πρέπει να βάζουμε τον άλλον στο νου μας και όχι αυτός (εμάς) στην σκέψη του. (Αριστοτέλης 29-12-2008) Εφόσον ο άνθρωπος μπορεί να ματιάζει, αλλά και να ξεματιάζει, μπορεί και να ελέγχει την ενέργεια που του στέλνει κάποιος που τον βάζει στη σκέψη του και να χρησιμοποιεί τον αυτόματο ‘ξεματιαστή’ που είναι ο νους. Όταν, λοιπόν, έχουμε τους άλλους στο νου μας και όχι στη σκέψη μας, δεν μπορούμε να ματιαστούμε, διότι δε λειτουργούμε με απλά ενεργειακά κύματα, αλλά με μαγνητικά. Τα μαγνητικά πεδία καμία δύναμη δεν τα ελέγχει ή τα διαταράσσει. Διότι ο μαγνήτης εμπεριέχει την ενέργεια της Νόησης. Ο μαγνητισμός είναι η μόνη αυτόνομη ισορροπία που δημιουργεί αέναη κίνηση.
* Ελέγχω τη σκέψη μου, αφυπνίζω το πνεύμα μου. Εάν άλλος ελέγχει τη σκέψη μου, καθοδηγεί και το πνεύμα μου. (Α.Φ., το Πνεύμα της Αληθείας 8-6-2009)
Ο έλεγχος της ενέργειας της σκέψης από τον εγκέφαλο περιορίζει τον ρόλο της στις δυνατότητες της, ενεργοποιώντας τον νου ώστε να διαχειριστεί τις επιπλέον δυνατότητες του εγκεφάλου. Το πνεύμα τότε καλείται να αποφασίσει και να δώσει εντολή στον εγκέφαλο να πράξει εξασκώντας τις ‘νέες’ του ικανότητες. Λέμε ότι το πνεύμα αφυπνίζεται, διότι λαμβάνει το ρόλο που του αρμόζει, ως ορθού διαχειριστή της οντότητας, χωρίς την επιρροή της σκέψης.
Η σκέψη υπνωτίζει και ξεγελά το πνεύμα μέσω της δικαιολογίας και εκείνο την εμπιστεύεται ως ‘σύμβουλό’ του. Η σκέψη πάντα φοράει τη μάσκα του νοός (Λαμαήλ 25-3-2009) και η σκέψη καταστρέφει την ενέργεια των εννοιών (Αριστοτέλης 6-2-2010) γι’ αυτό και εκ του λανθασμένου αποτελέσματος, το πνεύμα χάνει την εμπιστοσύνη του και στον νου. Η σκέψη επηρεάζεται και καθοδηγείται από τους εξωτερικούς παράγοντες που δίνουν ερεθίσματα στις αισθήσεις μας και παράγουν συναισθήματα. Η εισροή ιδίας συχνότητας οπτικών και ακουστικών ερεθισμάτων παγκοσμίως έχει αντικαταστήσει το νου με τη χειραγωγημένη σκέψη των οντοτήτων, την οποία έχει καταστήσει ελεύθερη μόνο ως προς την ύλη, την οποία ονομάζουμε σήμερα ‘Αγορά’. Η συνεχής πρόσληψη μιας συγκεκριμένης συχνότητος ερεθίσματος δημιουργεί νέκρωση στις αισθήσεις. (Αριστοτέλης 6-2-2010) Η μονομερής χρήση μιας αίσθησης τη μεθά. Παραδείγματος χάριν, αν ακούει έναν ήχο συνέχεια ή μυρίζει μία μόνο μυρωδιά, η αίσθηση αυτή νεκρώνεται προσωρινά (πλύση εγκεφάλου → υποταγή της σκέψης). Η χρήση αυτή αποκόπτει το σώμα από την ψυχή και το πνεύμα, παρακάμπτει τον νου και κάνει κυβερνήτη του την υποταγμένη σκέψη μέσω του ελεγχόμενου εγκεφάλου. Αυτός είναι ο τρόπος που ζει ο άνθρωπος σήμερα.
Η πορεία τότε είναι η εξής: Σκέψη → Νους → Πνεύμα → Πονηρός. Όταν η σκέψη θέλει να φτάσει κατευθείαν στο πνεύμα υπερπηδά το εμπόδιο του νοός (Π.Κ.) και το οδηγεί στον δρόμο του Πονηρού, δηλαδή στην αμαρτία.
* Το σκέπτεσθαι είναι του Πονηρού, το νοείν του Θείου. (Αριστοτέλης 20-3-2009)
Όπως γνωρίζουν οι επιστήμονες, στο Σύμπαν υπάρχει αρμονία. Το Σύμπαν υπάγεται στους νόμους της Νοήσεως, δηλαδή της αρμονίας, της αέναου κινήσεως, του Φωτός, της ταχύτητος… Όλα αυτά αληθεύουν νοώντας το Σύμπαν. Εάν όμως σκεφτούμε τη Γη, θα δούμε ότι η αρμονία του Σύμπαντος διέπει τη φύση, αλλά ο άνθρωπος με την επέμβασή του σ’ αυτήν χαλάει την αρμονία της, επηρεαζόμενος από τα υποκειμενικά του θέλω, τα οποία δεν συνάδουν με ένα νοήμον ον. Γι’ αυτό είπαμε όταν σκεφτούμε τη Γη. Ο άνθρωπος προ της πτώσεως του από ενεργειακό σε υλικό, δεν σκεφτόταν, νοούσε. Όμως μια ‘πονηρή δύναμη’ σκεπτόμενη, φθονώντας τη Νόηση, παραπλάνησε τον ενεργειακό άνθρωπο και τον έβαλε να σκεφτεί. Τι είναι η σκέψη; Η υλοποίηση της λειτουργίας της Νόησης. Και φυσικά αυτό είναι το αντίθετο της Νοήσεως, δηλαδή ανοησία. Έκτοτε ο άνθρωπος προσκολλήθηκε στην ύλη και για να ξεφύγει από αυτήν πρέπει να ‘πεθάνει’ εντός της ύλης για να επανέλθει στην πρότερη κατάσταση. Αυτό το οποίο προσκόλλησε τον άνθρωπο στην ύλη το ονομάζουμε Πονηρό. Το Σύμπαν και παν ό,τι δεν είναι γνωστό σ’ αυτή την ύλη, και όχι μόνο, το ονομάζουμε Θείο. Εξ’ ου και το ως άνω απόφθεγμα.
Έτσι όποιος σκέφτεται και κάνει δε νοεί πως θα πεθάνει (Διδάσκαλος Σωκράτης 8-1-2010) διότι η σκέψη σταματά με τον θάνατο, η νόηση τον νικά. (Διδάσκαλος Σωκράτης 8-1-2010) Ο νους έχει τη διάσταση της νοήσεως, γι’ αυτό και ζει και μετά το θάνατο της σκέψης. (Αριστοτέλης 18-1-2010)
* Όταν νουθετώ κάποιον είναι σοφία. Όταν βάζω κάποιον να σκέφτεται είναι αμαρτία. (Απόστολος Παύλος 9-1-2010)
«Όντας αξιωματικός, σκεφτόμουν και εκτελούσα τις διαταγές των ανωτέρων μου με μεγάλο ζήλο. Το πάθος μου για την επιτέλεση της αποστολής μου με τύφλωνε και ήμουν ο σκληρότερος διώκτης των χριστιανών. Κοιμόμουν, ξυπνούσα και η σκέψη μου ήταν μονίμως πώς να ανακαλύψω κι άλλους χριστιανούς και να τους διώξω, βλάπτοντάς τους έτσι και ηθικά και σωματικά, μη γνωρίζοντας πραγματικά τι ήταν αυτό που καταδίωκα. Η γνώση μου ως προς αυτό ήταν διαμορφωμένη από άλλους. Άρα δεν ήταν αληθής.
Ώσπου μια μέρα, σε μια από τις καταδιώξεις μου συνέβη αυτό που είναι ήδη γνωστό. Άκουσα μια Φωνή εξ Ουρανού γεμάτη Αγάπη και Αλήθεια, να μου κάμει αυτή την απλή ερώτηση : «Γιατί με καταδιώκεις;». Ο ήχος της Φωνής έφτασε μέχρι τα βάθη της ψυχής μου, της οποίας δεν γνώριζα την δύναμη και μη έχοντας απάντηση, η Φωνή εγκλωβίστηκε εντός μου, εγκλωβίζοντας και την όρασή μου. Η ερώτηση αυτή με βασάνιζε περισσότερο από την τύφλωσή μου. Τότε άρχισα να ψάχνω την απάντηση. Έψαχνα λοιπόν να γνωρίσω τι ήταν αυτό που καταδίωκα και αυτό με οδήγησε στους μαθητές του Κυρίου. Εκεί ο Πέτρος εναρμονιζόμενος με την ενέργεια της Αγάπης της Φωνής, αν και ήμουν διώκτης του, με αγκάλιασε και θέτοντας τας χείρας του εις τους οφθαλμούς μου απεγκλώβισε την όρασή μου. Αυτό με έκαμε όχι μόνο να ανακτήσω την όρασή μου, αλλά και να δω το Φως της Αλήθειας. Μέσω αυτού απαλλάχτηκα από τη σκέψη που με οδηγούσε στο μίσος, βρίσκοντας την απάντηση στην ψυχή μου. Ενεργοποιώντας έτσι τον νου μου, νουθετήθηκα και απέκτησα τη σοφία της καθαρής Γνώσης.»
* Την σκέψιν πολλοί εμίσησαν, τη νόηση ουδείς. (Αριστοτέλης 23-1-2010)
* Δεν χρειάζεται τη σκέψη σας κανείς, διότι όλοι έχουν την ιδικήν τους. (ο Ων 15-1-2010)
* Ο εγκέφαλος καταλαβαίνει, ο νους νοιώθει. (Διδάσκαλος Σωκράτης 7-1-2010)
* Η αυτοσυγκέντρωση του εγκεφάλου χωρίς νόηση είναι απλά η ξεκούραση του σώματος, ενώ η νοητική συγκέντρωση της οντότητας είναι η ξεκούραση του εγκεφάλου. (Μαχάτμα Γκάντι 15-1-2010)
* Βγάλτε τα συναισθήματα και τις σκέψεις σας και ρίξτε τα στη θάλασσα για να τα διαλύσει το αλάτι. (Μικρός 23-1-2010)
* Ο εγκεφαλικός λόγος με την ενέργεια της σκέψης παράγει λογική. (Αριστοτέλης 6-2-2010)
Όταν ο λόγος προέρχεται από τα ερεθίσματα των αισθήσεων, η σκέψη, αντιμετωπίζοντας το συναίσθημα, χρησιμοποιεί τη λειτουργία της λογικής προκειμένου να το μετριάσει με αυτήν, για να ικανοποιήσει τον εγκέφαλο δημιουργώντας του την ψευδαίσθηση της ισορροπίας του λόγου. Επειδή η σκέψη δεν μπορεί να παράγει λόγο χωρίς το γνωστικό πεδίο του εγκεφάλου, ο σκοπός της είναι να μη χάσει την εμπιστοσύνη του.
* Ο πνευματικός λόγος με την ενέργεια της ψυχής παράγει νόηση, δηλαδή λευκή λογική. (Αριστοτέλης 6-2-2010)
Όταν ο λόγος προέρχεται από την ενέργεια των εννοιών, τότε η σκέψη χρησιμοποιώντας τη λογική της οδηγείται πάντα σε αναπάντητα ερωτήματα όπως : «τι είναι ο άνθρωπος;», «τι είναι η αγάπη;». Μη μπορώντας να δώσει την ισορροπία του λόγου στον εγκέφαλο, έχει να διαλέξει μεταξύ δύο πραγμάτων: ή να προσπαθήσει να ξεγελάσει των εγκέφαλο, ή να αναζητήσει την αποκωδικοποίηση των εννοιών από τον μόνο αποκωδικοποιητή αυτών, τον νου. Δια του Λόγου δημιουργούμε, δια της νοήσεως αποκτούμε τη Γνώση της δημιουργίας, δια της λογικής αντιγράφουμε. (Διδάσκαλος Σωκράτης 19-3-2010)
Σχεδόν πάντα η σκέψη οδηγείται στην ανοησία, παγιώνοντας τις έννοιες με δική της λογική ερμηνεία ή αντιγράφοντας άλλες λογικές, με απώτερο σκοπό τον σκοταδισμό του εγκεφάλου για να μη μπορεί να ανακαλύψει το λάθος της. Αυτή δυστυχώς είναι η σημερινή πραγματικότητα. Η σκέψη μέσω του εγωισμού, που είναι ο βασιλιάς στον οποίο πιστεύει και είναι χτισμένος από φωτιά μέσω του Πονηρού, αναγκάζει τον εγκέφαλο να υπακούσει στην καύση. Η σκέψη σωματοποιείται, γι’ αυτό και δημιουργεί πονοκέφαλο, ο οποίος δεν είναι τίποτα άλλο από ‘έγκαυμα’ του εγκεφάλου.
Η αλήθεια όμως είναι ότι όσο και αν προσπαθήσει η σκέψη, την αποκωδικοποίηση της έννοιας η οποία μπορεί να φωτίσει τον εγκέφαλο, θα την κάνει ο νους μέσω του πνεύματος και της ενέργειας της ψυχής. Όταν ο εγκέφαλος ‘φωτίζεται’ από τη σκέψη, καίγεται. Όταν φωτίζεται από το πνεύμα, νοεί. Για να το αποδεχτεί αυτό η σκέψη, πρέπει να μετανοήσει για ό,τι έχει κάνει στον εγκέφαλο. Να αποδεχτεί τα λάθη της, για να του δώσει τη γυμνή αλήθεια του νοός (λευκή λογική = νόηση). Η λευκή λογική είναι η γυμνή αλήθεια κι όσοι δε μπορούν να την αντέξουν την ενδύουν. (Αριστοτέλης 23-1-2009)
* Δια να διαλευκάνω τη λογική μου χρειάζομαι το χρώμα της νόησης. (Αριστοτέλης 6-2-2010)
* Η λογική ως εργαλείο χτίζει και γκρεμίζει. Η λευκή λογική (νόηση) ως όχημα μας οδηγεί στο Αιώνιον Ζην. (Αριστοτέλης-Ιωάννης 6-2-2010)
* Η ‘φαινομενική’ λογική είναι το περιτύλιγμα των αποβλήτων. (Αριστοτέλης 23-1-2009)
Η σκέψη, όπως προαναφέραμε, θέλει διακαώς να μην χάσει την εύνοια του εγκεφάλου και τις περισσότερες φορές δικαιολογείται μέσω της λογικής, η οποία δίδει μια φαινομενική ισορροπία. Η λογική είναι η στολή που φορά ο άνθρωπος για να λέγεται ένλογος.(Διδάσκαλος Σωκράτης – Μικρός 20-3-2010) Ο εγκέφαλος παρότι δεν αποδέχεται τη φαινομενική ισορροπία, σιωπά. Παν όμως ό,τι παραβιάζει αυτήν το αφαιρεί και το εναποθέτει στο ασυνείδητο της ψυχής, έχοντας σ’ αυτό ως συνεργάτη του τη σκέψη, η οποία με τον εγωισμό τον πείθει ότι πράττει ‘πολύ σωστά’.
Βλέπει κάποιος ένα φτωχό στο δρόμο κι επειδή στεναχωριέται γι’ αυτήν την κατάσταση, η σκέψη του, του λέει : «Γιατί στεναχωριέσαι; Εσύ φταις;». Μη μπορώντας να λειτουργήσει στην ανισορροπία του εγκεφάλου, η σκέψη συνεχίζει προσπαθώντας να τον βγάλει από το συναισθηματικό αδιέξοδο, χρησιμοποιώντας τη λογική της: «Δώστου λίγα χρήματα να τον βοηθήσεις.» Ο άνθρωπος τότε εκτελεί αυτήν την πράξη και αποκτά φαινομενικά ξανά την ισορροπία του. Έφυγε όμως έτσι η στεναχώρια; Επειδή η σκέψη δεν έχει την ικανότητα να λύνει συναισθηματικά προβλήματα, εφόσον η ίδια τα δημιουργεί, περιτυλίγει τη στεναχώρια με μια άλλη φαινομενική λογική: «Εσύ πάντως έκανες αυτό που μπορούσες». Έτσι πείθει τον εγκέφαλο να εναποθέσει το κεκαλυμμένο απόβλητο στο χώρο του ασυνειδήτου της ψυχής, επειδή αυτός δεν είναι δικός της χώρος.
* Ο Αριστοτέλης εννόησε την φύση γι’ αυτό δεν είπε τίποτα παρά φύσιν. Σήμερα «νοούμε» τη φύση σκεπτόμενοι και ενεργούμε παρά φύσιν βιάζοντας την φύση. (Μικρός 10-10-2008)
* Η εγκεφαλική λογική επεξεργάζεται και αιτιολογεί τα γήινα, η νόηση εναρμονίζει τα γήινα ως προς τα Ουράνια. (Διδάσκαλος Σωκράτης 19-3-2010)
* Όταν κολυμπάς στις σκέψεις σου ταξιδεύεις στη Γη. Ο Αριστοτέλης κολύμπησε στο νου του και ταξίδεψε στο Σύμπαν. (Αριστοτέλης 18-1-2010)
* Ο εγκέφαλος στο κέντρο του λόγου του αντιλαμβάνεται τα εκ της γεννήσεως της οντότητας στη γη έως τώρα, ως χρόνο. (Αριστοτέλης 6-2-2010)
Το κέντρο του λόγου στον άνθρωπο βρίσκεται στον εγκέφαλο. Στο κέντρο αυτό γίνεται ο συγχρονισμός του λόγου και του χρόνου και επηρεάζεται από τον χωροχρόνο στον οποίο έχει ζήσει και ζει ο άνθρωπος.
* Ο παραλογισμός του λογοκεντρικού χρόνου εστιάζεται μόνο στον χώρο του εγκεφάλου. (Αριστοτέλης 6-2-2010)
Ο λογοκεντρικός χρόνος είναι η λογική που παράγει ο άνθρωπος σε σχέση με το χρόνο. Ο χρόνος του λόγου που εστιάζεται στον εγκέφαλο, είναι παράλογος. Ο λογοκεντρικός χρόνος των οντοτήτων έχει μείνει πίσω, διότι περιορίζουν τον χρόνο του λόγου τους μόνο στον περιορισμένο χώρο του εγκεφάλου, άρα παραλογίζονται. Στα παιδιά με δυσλεξία είναι πειραγμένο το κέντρο του λόγου τους και αποκωδικοποιούν πιο γρήγορα το λόγο. Αυτό συνέβη, ώστε να προσαρμοστούν με την αύξηση της ταχύτητας της γης και την πρόοδο της τεχνολογίας, δηλαδή με τα νέα χωροχρονικά δεδομένα. Στα παιδιά indigo, όπως λέγονται, τα οποία είναι οντότητες με ανεπτυγμένες ψυχοπνευματικές ιδιότητες ως προς το χωροχρόνο, ο λογοκεντρικός χρόνος τους εστιάζεται στη νόηση. Αυτά μάλιστα έχουν την ικανότητα να ταξιδεύουν πιο γρήγορα εμπρός ή και πίσω στο χωροχρόνο, γι’ αυτό και θυμούνται γεγονότα από πολύ μικρές ηλικίες και έχουν ‘προφητικές’ ιδιότητες.
www.nooapocalypsis.org
Με τον εγκέφαλο, τη σκέψη και τη λογική θα ασχοληθούμε σ’ αυτό το κεφάλαιο, για να αποδείξουμε ότι το ‘λέγεται’ του ανθρώπου δεν έχει σχέση με το δημιουργείν. Όλα τα παραπάνω ‘λέγονται’. Από ποιόν λέγονται; Από τον εγκέφαλο. Και τι λέγει ο εγκέφαλος; Ότι όλα αυτά που έχει κατορθώσει μέχρι τώρα, είναι από τη λειτουργία μόνο ενός μικρού γνωστικού μέρους του που έχει ο ίδιος καταφέρει να γνωρίσει. Πώς είναι δυνατόν να λέγει ο ίδιος ο εγκέφαλος που είναι το όλον ότι γνωρίζει και λειτουργεί μόνο μικρό μέρος του; Από πότε το όλον γνωρίζει μόνο ένα μέρος του και από πότε το μέρος λειτουργεί, κατευθύνει κι αποφασίζει για το όλον; Πιστεύουμε δε ότι το μέρος αυτό του εγκεφάλου σκέφτηκε πολύ για να πει όλα αυτά που ‘λέγονται’ και τα τεκμηρίωσε με τη λογική του. Εμείς πιστεύουμε, βάσει των διδασκαλιών που έχουμε πάρει μέχρι σήμερα, ότι ο εγκέφαλος δεν σκέφτεται μόνον, αλλά και νοεί. Γι’ αυτό αφήνει το άλλο του ημισφαίριο διαθέσιμο στον νου για να δύναται ο άνθρωπος να πορευθεί εν αρμονία με την Νόηση του Σύμπαντος.
* Το ένα μέρος του εγκεφάλου λειτουργεί για τα υλικά και δημιουργεί σκέψη. Το άλλο μέρος του εγκεφάλου λειτουργεί για τα πνευματικά και δημιουργεί νόηση. (Ιπποκράτης 12-1-2010)
Η σκέψη, από το μέρος του εγκεφάλου στο οποίο λειτουργεί, επεμβαίνει στην επεξεργασία όλων των ερεθισμάτων που λαμβάνει ο εγκέφαλος, υλικών τε και μη, καταργώντας έτσι το ρόλο του νοός. Ο νους έχει τη γνώση. Η σκέψη προσπαθεί να φτιάξει γνώση (Αριστοτέλης 18-1-2010) Γι’ αυτό η σκέψη δημιουργεί απορίες στον άνθρωπο στις οποίες δεν μπορεί να απαντήσει. Η περιέργεια είναι το έδαφος που ευδοκιμεί η αμφιβολία. (Ιωάννης ο Πρόδρομος 9-2-2010) Για ν’ αποδείξει ότι είναι ικανή να βρει τις απαντήσεις, τον οδηγεί σε ένα λαβύρινθο λανθασμένων και υποκειμενικών θεωριών που ουδεμία σχέση έχουν με τη νόηση. Οι σκέψεις είναι λαβύρινθος. Ποτέ δεν οδηγούν στην έξοδο. Διότι μέσω της σκέψης οδηγείσαι σε αδιέξοδο. (Ιπποκράτης 12-1-2010) Πολλές φορές μάλιστα υιοθετεί και θεωρίες ήδη υπάρχουσες, τις οποίες τεκμηριώνει στον εγκέφαλο με την υποκειμενική λογική της, βασιζόμενη σε δεδομένα άλλων σκέψεων που προέρχονται από παρατήρηση. Η εγκεφαλική παρατήρηση δεν είναι νόηση διότι εμπεριέχει σκέψη. (Αριστοτέλης 18-1-2010) Τα αποτελέσματα αυτής της παρατήρησης ερμηνεύονται από τη σκέψη και δημιουργούν νέες θεωρίες, οι οποίες θεωρούνται ξανά από εκεί και πέρα ως δεδομένες. Ο προσηλυτισμός της σκέψης οδηγεί στην ασθένεια της παγίωσης. (Απόστολος Παύλος 11-3-2008) Έτσι η σκέψη θεωρεί ότι νοεί χωρίς να γνωρίζει ότι όποιος προσπάθησε με τη σκέψη να βρει τη νόηση, έγινε ανόητος.(Απόστολος Παύλος 9-1-2010) και ότι όταν τον άνθρωπο τον οδηγεί η σκέψη δεν έχει νόηση. (Αριστοτέλης 18-1-2010). Παραδείγματος χάριν, σήμερα λέγεται ότι: η ψυχή είναι ενέργεια, το πνεύμα είναι ενέργεια, ο νους είναι ενέργεια. Με αυτή τη λογική: ψυχή = πνεύμα = νους, χωρίς να αναρωτιέται κανείς τι είδους ενέργεια είναι το καθένα και σε τι χρησιμεύει. Απλοποιώντας τη γνώση οι σκεπτόμενοι άνθρωποι έφτασαν στην ανοησία. (Ιπποκράτης 12-1-2010)
* Ο νους νοεί από μόνος του, ενώ η σκέψη χρειάζεται τον εγκέφαλο για να σκεφτεί. (Αριστοτέλης 18-1-2010)
* Η σκέψη έχει ανάγκη τον εγκέφαλο κι ο εγκέφαλος το σώμα. Ο νους έχει ανάγκη την ψυχή και η ψυχή το πνεύμα. (Αριστοτέλης 18-1-2010)
Η σκέψη για να λειτουργήσει σπαταλά ενέργεια. Η ενέργεια αυτή είναι υλική και παράγεται στον εγκέφαλο από την καύση των συστατικών των τροφών, οι οποίες εισέρχονται στο σώμα. Γι’ αυτό και όταν σκεφτόμαστε πολύ, χρειαζόμαστε κάτι συνήθως γλυκό. Ο εγκέφαλος μέσω της καύσης δημιουργεί σκέψεις. Γι αυτό και κάθε σκέψη δημιουργεί απόβλητα. (Διδάσκαλος Σωκράτης 8-1-2010) Το οξυγόνο είναι το χρήμα του εγκεφάλου. Το πολύ φέρνει μέθη και το καθόλου θάνατο. (Άγιος Βασίλειος 11-1-2010)
Ο νους δεν σπαταλά ενέργεια, διότι χρειάζεται την ψυχή για να μεταφέρει την ενέργειά της μέσω της νόησης στο πνεύμα, ώστε να φωτιστεί. Μέσω της Φωτίσεως του πνεύματος, η ενέργεια του ψυχικού σθένους πολλαπλασιάζεται κι έτσι δεν υπάρχει σπατάλη ενέργειας, αλλά συνεχής επαναδημιουργία.
* Ο εγκέφαλος μπορεί να μάθει το παν. Ο νους γνωρίζει μέσω της ψυχής το άπαν. (Υάκινθος ο Μύστης 18-1-2010)
Το παν για τον εγκέφαλο είναι ό,τι είναι καταγεγραμμένο από τους ανθρώπους στη Γη σε σχέση με την ύλη. Έχει λοιπόν την ικανότητα ο εγκέφαλος να αποκτήσει απεριόριστη γνώση, δηλαδή επίκτητη. Ο νους όμως έχει τη Γνώση τόσο της γνωστής ύλης εν τη Γη, όσο και της μη γνωστής ύλης του Σύμπαντος. Το μόνο που χρειάζεται είναι να του επιτρέψει ο εγκέφαλος να την εκφράσει. Διότι ο άνθρωπος με τη σκέψη επεμβαίνει στην ύλη, ενώ με το νου υπερβαίνει την ύλη. (Διδάσκαλος Σωκράτης 7-1-2010) Παραδείγματος χάριν, ο άνθρωπος μέσω της τεχνολογίας έχει τη δυνατότητα να επικοινωνήσει όποτε θέλει με οποιοδήποτε μέρος της Γης. Παρόλα αυτά, στους περισσότερους έχει τύχει ξαφνικά να αισθανθούν ότι κάποιος τους μελετά, να τον πάρουν τηλέφωνο και να διαπιστώσουν ότι όντως έτσι συνέβη. Είναι γνωστή η έκφραση ‘Πολλά χρόνια θα ζήσεις! Τώρα για σένα λέγαμε!’. Το μεν πρώτο μήνυμα είναι επέμβαση στην ύλη μέσω κατασκευής συσκευών αποκωδικοποίησης ψηφιακών σημάτων. Το δε δεύτερο είναι υπέρβαση της ύλης, δηλαδή το μήνυμα και η μετάδοσή του δεν υπάγεται στους νόμους που διέπουν τη φύση. Όταν ο Φύλακας Άγγελος ενεργεί, η οντότητα νοεί αλλά ο εγκέφαλος δεν καταλαβαίνει. (Ιεράρχης Χρυσόστομος 18-1-2010)
Ο νους λαμβάνει τις υπερβατικές ενέργειες και μέσω της νόησης και των πράξεων του πνεύματος δημιουργεί ψυχικό σθένος. Εφόσον και η ύλη και οι έννοιες αποκωδικοποιούνται από κάποιο όργανο, έχουν κωδικούς. Όσο περισσότερο το ψυχικό σθένος του ανθρώπου, τόσο περισσότεροι κωδικοί αποκωδικοποιούνται από τον νου. Ό,τι αποκωδικοποιεί ο εγκέφαλος το ονομάζει ύλη. Ό,τι αποκωδικοποιείται μέσω του νοός ονομάζεται έννοια. (Πυθαγόρας 7-1-2009) Οι έννοιες δεν ανήκουν στο περιβάλλον της Γης, γι’ αυτό και ο εγκέφαλος μέσω της σκέψης δε δύναται να τις αποκωδικοποιήσει, διότι θα ήταν σαν να τις ‘υλοποιεί’. Παραδείγματος χάριν, όταν ο εγκέφαλος σκέφτεται την έννοια της ελευθερίας, την οπτικοποιεί και σκέφτεται ότι δεν βρίσκεται πίσω από τα σίδερα της φυλακής. Όταν ο νους νοεί κάτι το υλικό, όπως η φυλακή, το ανάγει στην έννοια που κρύβεται πίσω από αυτό, δηλαδή εδώ την ελευθερία. Σήμερα όμως οι έννοιες και οι αξίες στερούνται την ελευθερία έκφρασης τους από τις παγιωμένες αντιλήψεις της γνωστής ύλης.
* Η σκέψη αποκωδικοποιεί με όρους και όρια. (Ιπποκράτης 12-1-2010)
Όταν η σκέψη αποκωδικοποιεί τις έννοιες τους βάζει όρους και όρια. Περιορίζοντας τες σε χώρο και χρόνο, τους δίδει την ανάλογη τιμή.
Η αγάπη των ανθρώπων προς τα ζώα, τους οδηγεί στο να απελευθερώσουν ένα άγριο ζώο από ένα κλουβί ενός ζωολογικού κήπου, για να ζήσει στο φυσικό του περιβάλλον. Η αγάπη των ανθρώπων για τα παιδιά, τους οδηγεί στο να φτιάξουν το ‘καλύτερο’ κοινωνικό περιβάλλον για τα δικά τους παιδιά και η αγάπη των ανθρώπων για τα παιδιά της Αφρικής, τους οδηγεί στο να δώσουν μερικά ευρώ όποτε γίνεται έρανος για αυτά, αδιαφορώντας για το αν το περιβάλλον στο οποίο ζουν, είναι φυσικό περιβάλλον για ανθρώπους ή ακόμα και για ζώα. Αγάπη, αγάπη, αγάπη και στις τρεις περιπτώσεις. Τιμή, τιμή, τιμή και στις τρεις περιπτώσεις. Καμία αξία και στις τρεις περιπτώσεις. Διότι αν καταλάβαιναν την αξία της Αγάπης, ούτε ζώα θα υπήρχαν στα κλουβιά, ούτε παιδιά θα ζούσαν στα χρυσά κλουβιά των πόλεων, ούτε παιδιά θα ζούσαν όπως ζουν στην Αφρική.
Και συγχωρέστε με γι’ αυτό που κάνετε. Διότι αν και νοώ την ανοησία σας, δεν μπορώ να διορθώσω το περιβάλλον της σκέψης σας. Η σκέψη του κάθε ανθρώπου είναι αποκλειστικά δική του και δεν αφήνει καμία αξία να αφαιρέσει την τιμή του. Οι όροι και τα όρια είναι οι τιμές στις αξίες των εννοιών. Έτσι αν νοούσατε την Αγάπη θα έφτανε για την εξάλειψη των τιμών. Τότε οι αξίες των εννοιών θα έσπαζαν τα κλουβιά για ν’ απελευθερωθούν τα ζώα. Θα έφτιαχναν τις πόλεις ανθρώπινες μέσα σε αξίες για να μεγαλώσουν τα παιδιά. Δεν θα άφηναν να υπάρχει η δυστυχία των παιδιών της Αφρικής και όχι μόνον, που γνωρίζουν τις αξίες της ζωής μέσα από την υποτίμηση τη δική σας. Έτσι δε θα χρειαζόταν να βλέπετε τη δυστυχία των άλλων για να νιώθετε εσείς καλύτερα. Θα ζούσατε στην αξία της κάθε έννοιας, λαμβάνοντας τα οφέλη που προέρχονται από αυτήν.
Η Συνείδησή σας
* Νοώντας ενεργώ, δημιουργώ. Σκεπτόμενος παθαίνω για να μάθω, αλλά δε μαθαίνω. (Διδάσκαλος Σωκράτης 8-1-2010)
* Σκεπτόμενος λογικά ενεργώ και παθαίνω, νοώντας μαθαίνω να ενεργώ. (Διδάσκαλος Σωκράτης 19-3-2010)
Μέσω των εννοιών ο άνθρωπος δημιουργεί. Μέσω της σκέψης καταστρέφει. Όταν η σκέψη είναι παιδί, παίζει. Όταν έρθει στην εφηβεία, προβληματίζεται. Κι όταν ενηλικιωθεί, καταστρέφει. (Απόστολος Παύλος 9-1-2010) Όπως αποφεύγουμε τα άσχημα ερεθίσματα των αισθήσεων, έτσι να αποφεύγουμε και τις άσχημες σκέψεις. (Διδάσκαλος Σωκράτης 4-4-2008) Κρατάμε το σπίτι μας καθαρό κι όταν μπει κάτι το βρώμικο κάνουμε το παν για να το διώξουμε. Έτσι πρέπει να κάνουμε με ό,τι βρωμίζει τη σκέψη μας. (Αριστοτέλης 18-1-2010) Απασχολείστε τη σκέψη σας με αυτό που της αρέσει, για να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο. (Απόστολος Παύλος 9-1-2010) Όπως ένα παιδί δεν πνίγεται στην κοιλιά της μάνας του, έτσι κι ο άνθρωπος δεν πνίγεται στις καθαρές (ακραιφνείς) του σκέψεις.(Αριστοτέλης) Όταν η σκέψη δε λύνει προβλήματα, κόψτε τη. (Αριστοτέλης 6-2-2010) Η σοφία της σκέψης είναι η σιωπή (Ιεράρχης Χρυσόστομος 27-8-2009) , δηλαδή η μη επέμβαση της σε οτιδήποτε εκτός από το χειρισμό των υλικών για την επιβίωση του ανθρώπου. Καμία σκέψη δεν είναι σοφή, γιατί η σοφία δεν εμπεριέχει σκέψη. (Απόστολος Παύλος 9-1-2010) Η σοφία αποκτάται από το πνεύμα όταν αυτό πράττει ορθά κατόπιν Φωτίσεως. Η σκέψη δημιουργεί την καύση στο φώς και έτσι εμποδίζει το πνεύμα να λάβει την Φώτιση. (Αριστοτέλης 20-4-2009) Σκεπτόμενοι βάζουμε όρους και όρια στη Φώτιση, μετατρέποντάς την σε υλικό φως, δίνοντάς της τη φλόγα. Διότι μόνο αυτό μπορεί να αντιληφθεί ως φως η σκέψη. Τότε η Φώτιση χάνει τη θέρμη της και ο άνθρωπος εστιάζεται στη φωτιά, γιατί η σκέψη του την χρειάζεται για να κάνει καύσεις. Έτσι γίνεται η σπατάλη του σωματικού και ψυχικού σθένους. Όταν είναι κουρασμένο το σώμα, η σκέψη βρίσκει την αφορμή και γίνεται αφέντρα και το πνεύμα δούλος της. (ο Ων 15-1-2010) Η σκέψη ως προς το πνεύμα είναι ό,τι ο όφις για τους πρωτόπλαστους. (Αριστοτέλης 18-1-2010) Το ψέμα στην αλήθεια είναι η σκέψη. (Αριστοτέλης 6-2-2010) Κάνε τη σκέψη σου ζητιάνο του πνεύματος, για να σου δοθεί η σοφία. (Ιπποκράτης 12-1-2010)
* Όταν σωπαίνει η σκέψη, ο Λόγος βγαίνει καθαρός. (Ιπποκράτης 12-1-2010)
«Έτσι αποβάλλονται οι ασθένειες του Λόγου και οι ασθένειες του Λόγου είναι η μεμβράνη, η οποία καλύπτει την Φώτισιν εις τον Λόγον και αυτή η μεμβράνη λέγεται εγωισμός. Αυτός δε που βάζει τη μεμβράνη είναι η καλυτέρα συνεργάτις και υπηρέτρια του Πονηρού, η σκέψις. Απολύστε την υπηρέτρια, πετάξτε τη μεμβράνη και το Φως θα το δείτε και με τα μάτια και με την ψυχή.» (ο Ων 15-1-2010)
* Το ερέθισμα της σκέψης είναι ο λεκές του Λόγου. (Διδάσκαλος Σωκράτης 17-1-2010)
* Ο χώρος που μετρά ο χρόνος στον άνθρωπο είναι ο εγκέφαλος (Διδάσκαλος Σωκράτης 22-1-2010)
* Ο χρόνος και η έλλειψη αυτού είναι το ενεργειακό πεδίο του σκέπτεσθαι. Η αχρονία είναι του νοείν. (Απόστολος Παύλος 9-1-2010)
Όταν ο άνθρωπος έχει χρόνο, σκέφτεται. Όταν έχει περισσότερο χρόνο, σίγουρα σκέφτεται περισσότερο. Γι’ αυτούς που δεν εργάζονται λέγουν: «αργία, μήτηρ πάσης κακίας», η οποία κακία προέρχεται εκ σκέψεως. Η έλλειψη χρόνου, πάλι οδηγεί τον άνθρωπο στη σκέψη, αυτή τη φορά, με σκοπό να χωρέσει όλες τις υποχρεώσεις του μέσα στα όρια του 24ώρου. Και η τεμπελιά και η βιασύνη προκαλούν τη σκέψη.
Ο χρόνος είναι ο μετρητής του χώρου. Η ψυχή δεν έχει χρόνο γιατί ο χρόνος δε βρίσκει το χώρο της για να τον μετρήσει. Έτσι το σώμα γερνά γιατί ο χρόνος βρίσκει το χώρο του εγκεφάλου να μετρήσει. Η ανάγνωση του χρόνου στον άνθρωπο γίνεται από τη σκέψη. Σκέφτομαι : «Πρέπει να προλάβω.» , «Γέρασα πια.». Εφόσον λοιπόν η σκέψη μετρά τον χρόνο στον άνθρωπο, αυτή είναι και που τον γερνά. Δια της σκέψεως φθείρονται τα υλικά, δια του νοός εξελίσσονται τα άυλα.
* Η έκφανση του νοός είναι η ιδέα. Η έκφανση του εγκεφάλου είναι η σκέψη. (Πυθαγόρας 7-2-2010)
Η ιδέα είναι αυτή που συνδέει τις έννοιες με την ύλη δίνοντας την ευκαιρία στο πνεύμα να τις κάνει πράξη μέσω του εγκεφάλου. Ο επιστήμων σκέφτεται χρόνια να βρει κάτι και μόλις σταματήσει τη σκέψη, του κατεβαίνει η ιδέα, η οποία είναι νόηση, ενεργοποιείται σε χρόνο μηδέν και δεν υπάγεται στον χρόνο.
Το απρόβλεπτο βοηθάει στη σιωπή της σκέψης και την ενεργοποίηση του νοός.(Διδάσκαλος Σωκράτης 7-1-2010). Όταν η σκέψη πιάνεται εξ απροόπτου, δεν μπορεί να σκεφτεί, διότι δεν είναι αυτόματη, αλλά όπως προείπαμε, χρειάζεται την καύση για να λειτουργήσει. Οπότε μη προλαβαίνοντας και μη γνωρίζοντας πως ν’ αντιδράσει, σταματά και για να ανταπεξέλθει ο άνθρωπος στην εν λόγω κατάσταση, ενεργεί αυτόματα ο νους. Όταν ο νους ενεργεί, η σκέψη σωπαίνει. (Αριστοτέλης 18-1-2010) Ο χρόνος της σκέψης στον άνθρωπο παγώνει όταν αυτή βρεθεί σε αδιέξοδο ή όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί ν’ αντιμετωπίσει κάτι στιγμιαίο στη ζωή του. Τότε λέμε ότι ο άνθρωπος έπαθε σοκ και επανέρχεται νοώντας. Άρα ο άνθρωπος νοώντας όλα όσα δεν μπορεί ν’ αντιμετωπίσει ή να γνωρίσει στη ζωή του, μπαίνει στο πεδίο της αχρονίας και στον χώρο του απείρου τα οποία γέννησαν τη μονάδα. Ο εγκέφαλος αποκωδικοποιεί αριθμούς, αλλά αν του εισάγεις την έννοια του απείρου αποσυντονίζεται. (Πυθαγόρας 7-2-2010) Τότε ο άνθρωπος νοεί τις έννοιες και τις αξίες που είναι διαχρονικές, γιατί υπάγονται στο χωροχρόνο του Σύμπαντος, ο οποίος εμπεριέχει όλον τον χρόνο και τον χώρο από το 1 έως το άπειρο, δηλαδή τη Δημιουργία. Γι’ αυτό στη σκέψη πρέπει να δίνουμε το χρόνο και την υπομονή που χρειάζεται για να επεξεργάζεται μόνο αυτά που χρειάζεται. Περιορίστε τη σκέψη σας στο δικό της χωροχρόνο. (Ιωάννης 6-2-2010)
* Το χαμόγελο είναι το διάλειμμα της σκέψης του εγκεφάλου. Όταν δε χαμογελάμε βιώνουμε τον καθημερινό θάνατο (Ιπποκράτης 1-3-2008)
Νομίζουμε πως ό,τι βλέπουμε υπάρχει κι ότι αυτό είναι που ζούμε πραγματικά. Η αλήθεια είναι πως ό,τι χαιρόμαστε, κατά το διάλειμμα της σκέψης, είναι η ευσυνείδητη συνειδητότης, η οποία καταγράφεται ως ενεργειακή διάρκεια ζωής (ψυχικό σθένος). Τα υπόλοιπα είναι νεκρός χρόνος στο σκοτεινό θάλαμο του ασυνειδήτου. Το χαμόγελο είναι το Φως το οποίο βοηθά το συνειδητό να απαλλαχτεί από τη σκέψη και φωτίζοντας το ασυνείδητο, να καθαρίσει τα απόβλητα αυτού, μετατρέποντας τον νεκρό χρόνο σε διάρκεια ζωής.
Κανείς δε φτώχυνε χαμογελώντας. Αντίθετα το χαμόγελο, μαζί με τις Αρετές, δημιουργεί ‘Κεφάλαιο’ που είναι αποδεκτό για κατάθεση στην ‘Τράπεζα’ του Ουρανού.
* Η σκέψη είναι η μόνη η οποία μπορεί να ταξιδέψει τον χώρο στον χρόνο και να εγκλωβίσει τον χρόνο στον χώρο. (Αριστοτέλης 6-2-2010)
* Η σκέψη μπορεί να ταξιδέψει πολύ μακριά και μπορεί και να βλάψει από πολύ μακριά. (Διδάσκαλος Σωκράτης 10-1-2010)
Η σκέψη έχει ένα ενεργειακό πεδίο το οποίο δημιουργεί και μεταφέρει το θετικό ή το αρνητικό της ενέργειας στο σημείο το οποίο σκέφτεται, όσο μακριά κι αν είναι. Η σκέψη ταξιδεύει μέσα στο γνωστικό πεδίο του εγκεφάλου. Ο εγκέφαλος και η σκέψη αυτού μπορούν να βλάψουν εν γνώσει τους ή εν αγνοία τους. Διότι όπως γνωρίζουμε σχετικά με αυτό που λέμε ‘μάτιασμα’, δεν ματιαζόμαστε μόνο από αυτούς που δε μας συμπαθούν, αλλά και από αυτούς που μας ‘αγαπούν’.
Όταν λέμε για παράδειγμα «Δε νιώθω καλά. Πρέπει να είμαι ματιασμένος», εννοούμε ότι έχει διαταραχθεί η ενέργεια μου, δηλαδή έχει εισχωρήσει θετική (+) ή αρνητική (-) ενέργεια. Σε μια μπαταρία υπάρχουν δύο πόλοι και μέσα στο στοιχείο της υπάρχει ισορροπία θετικών (+) και αρνητικών (-) φορτίων, δηλαδή ενέργεια. Αν αυξηθεί το θετικό (+) ή αρνητικό (-) φορτίο, τότε η μπαταρία ‘ματιάζεται’, δηλαδή ή δε λειτουργεί σωστά ή σκάει. Έτσι και ο άνθρωπος, με την επιπλέον θετική (+) ή αρνητική (-) ενέργεια που δέχεται με το μάτιασμα, η οποία διαταράσσει την ισορροπία της ενέργειάς του, ή δε λειτουργεί σωστά εγκεφαλικά ή μπορεί να ‘σκάσει’. Ο άνθρωπος έχει τότε την ανάγκη κάποιου άλλου ανθρώπου να του δώσει την ισορροπία των φορτίων του και ζητά να τον ξεματιάσουν. Διότι το μάτιασμα δεν είναι τίποτα άλλο από την (+) ή (-) φόρτιση ενεργειακής σκέψης άλλου προς εμάς, ενώ το ξεμάτιασμα είναι η αποκατάσταση της ισορροπίας της ενέργειας μας από άλλον μέσω προσευχής.
Ο εγκέφαλος μέσω της σκέψης στέλνει ενεργειακά κύματα μη ελεγχόμενα, τα οποία κατευθυνόμενα στον χώρο που απευθύνονται (άνθρωπο, ζώο, φυτό) μπορούν να διαταράξουν το ενεργειακό πεδίο του χώρου αυτού ως προς το (+) ή το (-). Ο εγκέφαλος μέσω του νοός στέλνει μαγνητικά κύματα ελεγχόμενα από την Νόηση της φύσης αποκαθιστώντας την ισορροπία του χώρου στον οποίο απευθύνονται. Γι’ αυτό και μόνο ορισμένων ανθρώπων το μάτιασμα είναι έντονο και μόνο ορισμένων το ξεμάτιασμα ‘πιάνει’. Άρα πρέπει να βάζουμε τον άλλον στο νου μας και όχι αυτός (εμάς) στην σκέψη του. (Αριστοτέλης 29-12-2008) Εφόσον ο άνθρωπος μπορεί να ματιάζει, αλλά και να ξεματιάζει, μπορεί και να ελέγχει την ενέργεια που του στέλνει κάποιος που τον βάζει στη σκέψη του και να χρησιμοποιεί τον αυτόματο ‘ξεματιαστή’ που είναι ο νους. Όταν, λοιπόν, έχουμε τους άλλους στο νου μας και όχι στη σκέψη μας, δεν μπορούμε να ματιαστούμε, διότι δε λειτουργούμε με απλά ενεργειακά κύματα, αλλά με μαγνητικά. Τα μαγνητικά πεδία καμία δύναμη δεν τα ελέγχει ή τα διαταράσσει. Διότι ο μαγνήτης εμπεριέχει την ενέργεια της Νόησης. Ο μαγνητισμός είναι η μόνη αυτόνομη ισορροπία που δημιουργεί αέναη κίνηση.
* Ελέγχω τη σκέψη μου, αφυπνίζω το πνεύμα μου. Εάν άλλος ελέγχει τη σκέψη μου, καθοδηγεί και το πνεύμα μου. (Α.Φ., το Πνεύμα της Αληθείας 8-6-2009)
Ο έλεγχος της ενέργειας της σκέψης από τον εγκέφαλο περιορίζει τον ρόλο της στις δυνατότητες της, ενεργοποιώντας τον νου ώστε να διαχειριστεί τις επιπλέον δυνατότητες του εγκεφάλου. Το πνεύμα τότε καλείται να αποφασίσει και να δώσει εντολή στον εγκέφαλο να πράξει εξασκώντας τις ‘νέες’ του ικανότητες. Λέμε ότι το πνεύμα αφυπνίζεται, διότι λαμβάνει το ρόλο που του αρμόζει, ως ορθού διαχειριστή της οντότητας, χωρίς την επιρροή της σκέψης.
Η σκέψη υπνωτίζει και ξεγελά το πνεύμα μέσω της δικαιολογίας και εκείνο την εμπιστεύεται ως ‘σύμβουλό’ του. Η σκέψη πάντα φοράει τη μάσκα του νοός (Λαμαήλ 25-3-2009) και η σκέψη καταστρέφει την ενέργεια των εννοιών (Αριστοτέλης 6-2-2010) γι’ αυτό και εκ του λανθασμένου αποτελέσματος, το πνεύμα χάνει την εμπιστοσύνη του και στον νου. Η σκέψη επηρεάζεται και καθοδηγείται από τους εξωτερικούς παράγοντες που δίνουν ερεθίσματα στις αισθήσεις μας και παράγουν συναισθήματα. Η εισροή ιδίας συχνότητας οπτικών και ακουστικών ερεθισμάτων παγκοσμίως έχει αντικαταστήσει το νου με τη χειραγωγημένη σκέψη των οντοτήτων, την οποία έχει καταστήσει ελεύθερη μόνο ως προς την ύλη, την οποία ονομάζουμε σήμερα ‘Αγορά’. Η συνεχής πρόσληψη μιας συγκεκριμένης συχνότητος ερεθίσματος δημιουργεί νέκρωση στις αισθήσεις. (Αριστοτέλης 6-2-2010) Η μονομερής χρήση μιας αίσθησης τη μεθά. Παραδείγματος χάριν, αν ακούει έναν ήχο συνέχεια ή μυρίζει μία μόνο μυρωδιά, η αίσθηση αυτή νεκρώνεται προσωρινά (πλύση εγκεφάλου → υποταγή της σκέψης). Η χρήση αυτή αποκόπτει το σώμα από την ψυχή και το πνεύμα, παρακάμπτει τον νου και κάνει κυβερνήτη του την υποταγμένη σκέψη μέσω του ελεγχόμενου εγκεφάλου. Αυτός είναι ο τρόπος που ζει ο άνθρωπος σήμερα.
Η πορεία τότε είναι η εξής: Σκέψη → Νους → Πνεύμα → Πονηρός. Όταν η σκέψη θέλει να φτάσει κατευθείαν στο πνεύμα υπερπηδά το εμπόδιο του νοός (Π.Κ.) και το οδηγεί στον δρόμο του Πονηρού, δηλαδή στην αμαρτία.
* Το σκέπτεσθαι είναι του Πονηρού, το νοείν του Θείου. (Αριστοτέλης 20-3-2009)
Όπως γνωρίζουν οι επιστήμονες, στο Σύμπαν υπάρχει αρμονία. Το Σύμπαν υπάγεται στους νόμους της Νοήσεως, δηλαδή της αρμονίας, της αέναου κινήσεως, του Φωτός, της ταχύτητος… Όλα αυτά αληθεύουν νοώντας το Σύμπαν. Εάν όμως σκεφτούμε τη Γη, θα δούμε ότι η αρμονία του Σύμπαντος διέπει τη φύση, αλλά ο άνθρωπος με την επέμβασή του σ’ αυτήν χαλάει την αρμονία της, επηρεαζόμενος από τα υποκειμενικά του θέλω, τα οποία δεν συνάδουν με ένα νοήμον ον. Γι’ αυτό είπαμε όταν σκεφτούμε τη Γη. Ο άνθρωπος προ της πτώσεως του από ενεργειακό σε υλικό, δεν σκεφτόταν, νοούσε. Όμως μια ‘πονηρή δύναμη’ σκεπτόμενη, φθονώντας τη Νόηση, παραπλάνησε τον ενεργειακό άνθρωπο και τον έβαλε να σκεφτεί. Τι είναι η σκέψη; Η υλοποίηση της λειτουργίας της Νόησης. Και φυσικά αυτό είναι το αντίθετο της Νοήσεως, δηλαδή ανοησία. Έκτοτε ο άνθρωπος προσκολλήθηκε στην ύλη και για να ξεφύγει από αυτήν πρέπει να ‘πεθάνει’ εντός της ύλης για να επανέλθει στην πρότερη κατάσταση. Αυτό το οποίο προσκόλλησε τον άνθρωπο στην ύλη το ονομάζουμε Πονηρό. Το Σύμπαν και παν ό,τι δεν είναι γνωστό σ’ αυτή την ύλη, και όχι μόνο, το ονομάζουμε Θείο. Εξ’ ου και το ως άνω απόφθεγμα.
Έτσι όποιος σκέφτεται και κάνει δε νοεί πως θα πεθάνει (Διδάσκαλος Σωκράτης 8-1-2010) διότι η σκέψη σταματά με τον θάνατο, η νόηση τον νικά. (Διδάσκαλος Σωκράτης 8-1-2010) Ο νους έχει τη διάσταση της νοήσεως, γι’ αυτό και ζει και μετά το θάνατο της σκέψης. (Αριστοτέλης 18-1-2010)
* Όταν νουθετώ κάποιον είναι σοφία. Όταν βάζω κάποιον να σκέφτεται είναι αμαρτία. (Απόστολος Παύλος 9-1-2010)
«Όντας αξιωματικός, σκεφτόμουν και εκτελούσα τις διαταγές των ανωτέρων μου με μεγάλο ζήλο. Το πάθος μου για την επιτέλεση της αποστολής μου με τύφλωνε και ήμουν ο σκληρότερος διώκτης των χριστιανών. Κοιμόμουν, ξυπνούσα και η σκέψη μου ήταν μονίμως πώς να ανακαλύψω κι άλλους χριστιανούς και να τους διώξω, βλάπτοντάς τους έτσι και ηθικά και σωματικά, μη γνωρίζοντας πραγματικά τι ήταν αυτό που καταδίωκα. Η γνώση μου ως προς αυτό ήταν διαμορφωμένη από άλλους. Άρα δεν ήταν αληθής.
Ώσπου μια μέρα, σε μια από τις καταδιώξεις μου συνέβη αυτό που είναι ήδη γνωστό. Άκουσα μια Φωνή εξ Ουρανού γεμάτη Αγάπη και Αλήθεια, να μου κάμει αυτή την απλή ερώτηση : «Γιατί με καταδιώκεις;». Ο ήχος της Φωνής έφτασε μέχρι τα βάθη της ψυχής μου, της οποίας δεν γνώριζα την δύναμη και μη έχοντας απάντηση, η Φωνή εγκλωβίστηκε εντός μου, εγκλωβίζοντας και την όρασή μου. Η ερώτηση αυτή με βασάνιζε περισσότερο από την τύφλωσή μου. Τότε άρχισα να ψάχνω την απάντηση. Έψαχνα λοιπόν να γνωρίσω τι ήταν αυτό που καταδίωκα και αυτό με οδήγησε στους μαθητές του Κυρίου. Εκεί ο Πέτρος εναρμονιζόμενος με την ενέργεια της Αγάπης της Φωνής, αν και ήμουν διώκτης του, με αγκάλιασε και θέτοντας τας χείρας του εις τους οφθαλμούς μου απεγκλώβισε την όρασή μου. Αυτό με έκαμε όχι μόνο να ανακτήσω την όρασή μου, αλλά και να δω το Φως της Αλήθειας. Μέσω αυτού απαλλάχτηκα από τη σκέψη που με οδηγούσε στο μίσος, βρίσκοντας την απάντηση στην ψυχή μου. Ενεργοποιώντας έτσι τον νου μου, νουθετήθηκα και απέκτησα τη σοφία της καθαρής Γνώσης.»
* Την σκέψιν πολλοί εμίσησαν, τη νόηση ουδείς. (Αριστοτέλης 23-1-2010)
* Δεν χρειάζεται τη σκέψη σας κανείς, διότι όλοι έχουν την ιδικήν τους. (ο Ων 15-1-2010)
* Ο εγκέφαλος καταλαβαίνει, ο νους νοιώθει. (Διδάσκαλος Σωκράτης 7-1-2010)
* Η αυτοσυγκέντρωση του εγκεφάλου χωρίς νόηση είναι απλά η ξεκούραση του σώματος, ενώ η νοητική συγκέντρωση της οντότητας είναι η ξεκούραση του εγκεφάλου. (Μαχάτμα Γκάντι 15-1-2010)
* Βγάλτε τα συναισθήματα και τις σκέψεις σας και ρίξτε τα στη θάλασσα για να τα διαλύσει το αλάτι. (Μικρός 23-1-2010)
* Ο εγκεφαλικός λόγος με την ενέργεια της σκέψης παράγει λογική. (Αριστοτέλης 6-2-2010)
Όταν ο λόγος προέρχεται από τα ερεθίσματα των αισθήσεων, η σκέψη, αντιμετωπίζοντας το συναίσθημα, χρησιμοποιεί τη λειτουργία της λογικής προκειμένου να το μετριάσει με αυτήν, για να ικανοποιήσει τον εγκέφαλο δημιουργώντας του την ψευδαίσθηση της ισορροπίας του λόγου. Επειδή η σκέψη δεν μπορεί να παράγει λόγο χωρίς το γνωστικό πεδίο του εγκεφάλου, ο σκοπός της είναι να μη χάσει την εμπιστοσύνη του.
* Ο πνευματικός λόγος με την ενέργεια της ψυχής παράγει νόηση, δηλαδή λευκή λογική. (Αριστοτέλης 6-2-2010)
Όταν ο λόγος προέρχεται από την ενέργεια των εννοιών, τότε η σκέψη χρησιμοποιώντας τη λογική της οδηγείται πάντα σε αναπάντητα ερωτήματα όπως : «τι είναι ο άνθρωπος;», «τι είναι η αγάπη;». Μη μπορώντας να δώσει την ισορροπία του λόγου στον εγκέφαλο, έχει να διαλέξει μεταξύ δύο πραγμάτων: ή να προσπαθήσει να ξεγελάσει των εγκέφαλο, ή να αναζητήσει την αποκωδικοποίηση των εννοιών από τον μόνο αποκωδικοποιητή αυτών, τον νου. Δια του Λόγου δημιουργούμε, δια της νοήσεως αποκτούμε τη Γνώση της δημιουργίας, δια της λογικής αντιγράφουμε. (Διδάσκαλος Σωκράτης 19-3-2010)
Σχεδόν πάντα η σκέψη οδηγείται στην ανοησία, παγιώνοντας τις έννοιες με δική της λογική ερμηνεία ή αντιγράφοντας άλλες λογικές, με απώτερο σκοπό τον σκοταδισμό του εγκεφάλου για να μη μπορεί να ανακαλύψει το λάθος της. Αυτή δυστυχώς είναι η σημερινή πραγματικότητα. Η σκέψη μέσω του εγωισμού, που είναι ο βασιλιάς στον οποίο πιστεύει και είναι χτισμένος από φωτιά μέσω του Πονηρού, αναγκάζει τον εγκέφαλο να υπακούσει στην καύση. Η σκέψη σωματοποιείται, γι’ αυτό και δημιουργεί πονοκέφαλο, ο οποίος δεν είναι τίποτα άλλο από ‘έγκαυμα’ του εγκεφάλου.
Η αλήθεια όμως είναι ότι όσο και αν προσπαθήσει η σκέψη, την αποκωδικοποίηση της έννοιας η οποία μπορεί να φωτίσει τον εγκέφαλο, θα την κάνει ο νους μέσω του πνεύματος και της ενέργειας της ψυχής. Όταν ο εγκέφαλος ‘φωτίζεται’ από τη σκέψη, καίγεται. Όταν φωτίζεται από το πνεύμα, νοεί. Για να το αποδεχτεί αυτό η σκέψη, πρέπει να μετανοήσει για ό,τι έχει κάνει στον εγκέφαλο. Να αποδεχτεί τα λάθη της, για να του δώσει τη γυμνή αλήθεια του νοός (λευκή λογική = νόηση). Η λευκή λογική είναι η γυμνή αλήθεια κι όσοι δε μπορούν να την αντέξουν την ενδύουν. (Αριστοτέλης 23-1-2009)
* Δια να διαλευκάνω τη λογική μου χρειάζομαι το χρώμα της νόησης. (Αριστοτέλης 6-2-2010)
* Η λογική ως εργαλείο χτίζει και γκρεμίζει. Η λευκή λογική (νόηση) ως όχημα μας οδηγεί στο Αιώνιον Ζην. (Αριστοτέλης-Ιωάννης 6-2-2010)
* Η ‘φαινομενική’ λογική είναι το περιτύλιγμα των αποβλήτων. (Αριστοτέλης 23-1-2009)
Η σκέψη, όπως προαναφέραμε, θέλει διακαώς να μην χάσει την εύνοια του εγκεφάλου και τις περισσότερες φορές δικαιολογείται μέσω της λογικής, η οποία δίδει μια φαινομενική ισορροπία. Η λογική είναι η στολή που φορά ο άνθρωπος για να λέγεται ένλογος.(Διδάσκαλος Σωκράτης – Μικρός 20-3-2010) Ο εγκέφαλος παρότι δεν αποδέχεται τη φαινομενική ισορροπία, σιωπά. Παν όμως ό,τι παραβιάζει αυτήν το αφαιρεί και το εναποθέτει στο ασυνείδητο της ψυχής, έχοντας σ’ αυτό ως συνεργάτη του τη σκέψη, η οποία με τον εγωισμό τον πείθει ότι πράττει ‘πολύ σωστά’.
Βλέπει κάποιος ένα φτωχό στο δρόμο κι επειδή στεναχωριέται γι’ αυτήν την κατάσταση, η σκέψη του, του λέει : «Γιατί στεναχωριέσαι; Εσύ φταις;». Μη μπορώντας να λειτουργήσει στην ανισορροπία του εγκεφάλου, η σκέψη συνεχίζει προσπαθώντας να τον βγάλει από το συναισθηματικό αδιέξοδο, χρησιμοποιώντας τη λογική της: «Δώστου λίγα χρήματα να τον βοηθήσεις.» Ο άνθρωπος τότε εκτελεί αυτήν την πράξη και αποκτά φαινομενικά ξανά την ισορροπία του. Έφυγε όμως έτσι η στεναχώρια; Επειδή η σκέψη δεν έχει την ικανότητα να λύνει συναισθηματικά προβλήματα, εφόσον η ίδια τα δημιουργεί, περιτυλίγει τη στεναχώρια με μια άλλη φαινομενική λογική: «Εσύ πάντως έκανες αυτό που μπορούσες». Έτσι πείθει τον εγκέφαλο να εναποθέσει το κεκαλυμμένο απόβλητο στο χώρο του ασυνειδήτου της ψυχής, επειδή αυτός δεν είναι δικός της χώρος.
* Ο Αριστοτέλης εννόησε την φύση γι’ αυτό δεν είπε τίποτα παρά φύσιν. Σήμερα «νοούμε» τη φύση σκεπτόμενοι και ενεργούμε παρά φύσιν βιάζοντας την φύση. (Μικρός 10-10-2008)
* Η εγκεφαλική λογική επεξεργάζεται και αιτιολογεί τα γήινα, η νόηση εναρμονίζει τα γήινα ως προς τα Ουράνια. (Διδάσκαλος Σωκράτης 19-3-2010)
* Όταν κολυμπάς στις σκέψεις σου ταξιδεύεις στη Γη. Ο Αριστοτέλης κολύμπησε στο νου του και ταξίδεψε στο Σύμπαν. (Αριστοτέλης 18-1-2010)
* Ο εγκέφαλος στο κέντρο του λόγου του αντιλαμβάνεται τα εκ της γεννήσεως της οντότητας στη γη έως τώρα, ως χρόνο. (Αριστοτέλης 6-2-2010)
Το κέντρο του λόγου στον άνθρωπο βρίσκεται στον εγκέφαλο. Στο κέντρο αυτό γίνεται ο συγχρονισμός του λόγου και του χρόνου και επηρεάζεται από τον χωροχρόνο στον οποίο έχει ζήσει και ζει ο άνθρωπος.
* Ο παραλογισμός του λογοκεντρικού χρόνου εστιάζεται μόνο στον χώρο του εγκεφάλου. (Αριστοτέλης 6-2-2010)
Ο λογοκεντρικός χρόνος είναι η λογική που παράγει ο άνθρωπος σε σχέση με το χρόνο. Ο χρόνος του λόγου που εστιάζεται στον εγκέφαλο, είναι παράλογος. Ο λογοκεντρικός χρόνος των οντοτήτων έχει μείνει πίσω, διότι περιορίζουν τον χρόνο του λόγου τους μόνο στον περιορισμένο χώρο του εγκεφάλου, άρα παραλογίζονται. Στα παιδιά με δυσλεξία είναι πειραγμένο το κέντρο του λόγου τους και αποκωδικοποιούν πιο γρήγορα το λόγο. Αυτό συνέβη, ώστε να προσαρμοστούν με την αύξηση της ταχύτητας της γης και την πρόοδο της τεχνολογίας, δηλαδή με τα νέα χωροχρονικά δεδομένα. Στα παιδιά indigo, όπως λέγονται, τα οποία είναι οντότητες με ανεπτυγμένες ψυχοπνευματικές ιδιότητες ως προς το χωροχρόνο, ο λογοκεντρικός χρόνος τους εστιάζεται στη νόηση. Αυτά μάλιστα έχουν την ικανότητα να ταξιδεύουν πιο γρήγορα εμπρός ή και πίσω στο χωροχρόνο, γι’ αυτό και θυμούνται γεγονότα από πολύ μικρές ηλικίες και έχουν ‘προφητικές’ ιδιότητες.
www.nooapocalypsis.org
