Προχώρα και άσε τον κόσμο να λέει…
Μεγαλώνοντας σε μια κοινωνία όπου η γνώμη του κόσμου έχει καθοριστική σημασία, ζούμε υποδουλωμένοι από τα πρέπει και να «μη» . Μια ζωή που πολλές φορές δεν την έχουμε επιλέξει συνειδητά αφού ο καθωσπρεπισμός επιβάλλεται και επισκιάζει τις πραγματικές μας επιθυμίες. Δεν φταίμε όμως εμείς! Έτσι έχουμε μάθει!
Από γενιά σε γενιά περνάει στο υποσυνείδητό μας «τι θα πει ο κόσμος»! Μην τυχόν και γίνουμε αντικείμενα αρνητικών σχολίων και με το τρόπο αυτό ρεζιλευτεί ολόκληρη η οικογένεια! Από το ντύσιμό μας, μέχρι την συμπεριφορά μας και τις σχέσεις μας, πρέπει να είμαστε καθωσπρέπει! Φτάνουμε όμως σε ένα σημείο που δεν αισθανόμαστε ελεύθεροι, συσσωρεύονται μέσα μας απωθημένα που άλλοτε ξεσπούν και άλλοτε μένουν κρυμμένα προκαλώντας μας το αίσθημα της θλίψης και της απομόνωσης!
Αλήθεια, γιατί πρέπει να δίνουμε τόση σημασία στην γνώμη του κόσμου; Γιατί πρέπει να καταπιέζουμε συναισθήματα και επιθυμίες που δεν μας εκφράζουν; Και πώς είμαστε σίγουροι ότι τελικά δεν θα πουν κάτι αρνητικό; Όπως είχε δηλώσει πολύ σωστά ο Αριστοτέλης: για να αποφύγουμε την αρνητική κριτική πρέπει να μην κάνουμε τίποτα, να μην λέμε τίποτα να είμαστε ένα τίποτα! Μην ξεχνάτε ότι υπάρχουν άνθρωποι που και την καλή πράξη θα την σχολιάσουν αρνητικά! Πόσες φορές έχουν αναφέρει όταν κάποιος κάνει μια καλή πράξη ότι αποσκοπεί σε κάτι;
Η ζωή είναι δική σου! Είναι σαν ένα κέρμα που μπορείς να το ξοδέψεις μόνο μια φορά! Είναι στο χέρι σου! Μην γίνεσαι έρμαιο κάποιων παλιών αντιλήψεων, που ναι μεν συνεχίζουν να υφίστανται αλλά το μόνο που κάνουν είναι να σε οδηγούν στην δυστυχία!
Προχώρα λοιπόν, ζήσε με τον τρόπο που εσύ θες! Και άσε τον κόσμο να λέει!
Τουλάχιστον θα είναι η επιλογή σου!
