Ελληνικά νησιά, σταλμένα από τον ουρανό..

Κάποια νησιά του Αιγαίου, λέγεται πώς είναι λίθοι από τον ουρανό.  Δηλαδή μετεωρίτες.

Ήρθαν και στάθηκαν στον χώρο του Ελληνικού πελάγους και δημιουργήθηκαν οι γαίες εκείνες που τα πετρώματά τους έχουν την ιδιαιτερότητα και την σύσταση από κάποιο άλλο αστρικό σύστημα. 

Ως εκ τούτου όλος ό χώρος του Αιγαίου, ειδικά δε οι Κυκλάδες, καθώς και μέρη της υπόλοιπης Ελλάδος έχουν ξεχωριστά χαρακτηριστικά τά οποία της έδωσαν και της δίνουν μια ιερή υπόσταση πάνω στον πλανήτη.

Παράδειγμα η Νάξος. Από την αρχαιότητα η Νάξος ήταν ονομαστή για την ευφορία της γης της και τη μοναδική ποιότητα των προϊόντων της.

Ο Όμηρος την ονομάζει 'Δίαν', δηλαδή θεϊκή, και ο Πίνδαρος 'λιπαρά', δηλαδή εύφορη. Ήταν ξακουστή για το μέλι και τα αμύγδαλά της αλλά προπάντων για το κρασί της το οποίο αρχαίοι συγγραφείς, όπως ο Αθηναίος και ο Αρχίλοχος ο Πάριος, συγκρίνουν με το νέκταρ.

Τι ήταν αυτό πού της δίνει αυτήν την πλούσια ευφορία; Είναι οι από τον ήλιο ιδιαίτερες ακτινοβολίες πού περιλούουν όλη την χώρα οι οποίες πουθενά σε κανένα άλλο σημείο του πλανήτη δεν έλκονται παρά μόνο στην Ελλάδα και ειδικά από τους τόπους όπου υπάρχουν μαγνητικά στοιχεία πού δημιουργούν αυτήν την ελκτική δύναμη όπως η Σμύριδα της Νάξου.

Το μοναδικό μέρος του κόσμου , στο οποίο απαντάται το συγκεκριμένο πέτρωμα, η σμύριδα σε εκμεταλλεύσιμη ποσότητα, είναι το νησί της Νάξου και θεωρείται υψηλής ποιότητας. Όλα τά άλλα ανά τον κόσμο παρόμοια σμυροειδή κοιτάσματα είναι διαφορετικής υφής και ποιότητας πού αποτελούν μια απλή απομίμηση της καθαρής σμύριδας.

Η σμύριδα της Νάξου ήταν γνωστή στους αρχαίους Έλληνες ως 'λίθος η τας ψήφους οι δακτυλιόγλυφοι σμήχουσι...'.

Είναι ορυκτό που συνίσταται από κορούνδιο (Al2O3) με ανάμιξη μαγνητίτη, και προϊόντων χημικής αποσάθρωσης του τελευταίου δηλαδή αιματίτη και λειμωνίτη. Ως επουσιώδη συστατικά μπορεί να περιέχει χαλαζία, σιδηροπυρίτη, μοσχοβίτη, τουρμαλίνη, βιστίτη κ.ά.

Το χρώμα της σμύριδας είναι κυανόμαυρο ή κατάμαυρο με πολλή μεγάλη σκληρότητα που πλησιάζει τον αριθμό 9 (εκ του κορουνδίου που περιέχει). Απαντάται σε κρυσταλλοσχιστώδεις περιοχές συνήθως σε μορφή κοίτης (λεκάνης), φωλιάς ή και φλέβας. Τα κοιτάσματά της ως επί το πλείστον εντοπίζονται εντός στρωμάτων μαρμάρου και δολομίτη.

Αναδημοσίευση από: filosofia-erevna.blogspot.com