Η Τέχνη του Διαλογισμού
Έχει γίνει μεγάλη συζήτηση για τον διαλογισμό και το θέμα αυτό ίσως έχει παρουσιαστεί ήδη πλήρως. Εμείς εδώ θα δούμε ορισμένες απόψεις που προκύπτουν από την πρακτική εφαρμογή του ζητήματος. Καλό είναι να λάβουμε κατ΄ αρχήν υπ΄ όψη ότι ο διαλογισμός είναι περισσότερο μια κατάσταση συνείδησης, παρά μια άσκηση συγκέντρωσης. Όσο προσπαθούμε να συγκεντρωθούμε δεν διαλογιζόμαστε. Ο διαλογισμός αρχίζει όταν κατορθώσουμε να μπούμε σε κατάσταση συγκέντρωσης της προσοχής μας, για κάποιο έστω μικρό χρονικό διάστημα.
Συνήθως ονομάζουμε διαλογισμό τις ασκήσεις συγκέντρωσης που εκτελούμε καθημερινά. Όσο όμως καταβάλουμε προσπάθεια και παλεύουμε με τις σκέψεις μας τότε δεν διαλογιζόμαστε. Η συγκέντρωση λοιπόν είναι η πρώτη προϋπόθεση για τον διαλογισμό. Η δεύτερη είναι η καλή ψυχική μας κατάσταση, η καλοσύνη δηλαδή, και η τρίτη είναι η δυνατότητα να βλέπουμε τον εαυτό μας με ειλικρίνεια, όπως ακριβώς είναι στην πραγματικότητα χωρίς αυταπάτες. Αν τηρηθούν αυτές οι τρεις προϋποθέσεις τότε μπαίνουμε στην κατάσταση του διαλογισμού.
Στον διαλογισμό η συγκέντρωση του νου εξασφαλίζει ένα είδος απομόνωσης από εξωτερικές και εσωτερικές επήρειες, ώστε να μπορέσουμε να αφουγκρασθούμε την φωνή του πραγματικού εαυτού μας. Είναι σαν να κλείνουμε τις πόρτες και τα παράθυρα, ώστε να μπορέσουμε να ακούσουμε με την ησυχία μας μουσική. Απομονωνόμαστε από οτιδήποτε είναι ξένο προς τον στόχο της συγκέντρωσής μας. Όταν όμως η κατάσταση των αισθημάτων μας είναι καλή και εμφορούμαστε από καλές προθέσεις και αγαθά αισθήματα, πίστης και αγάπης, τότε η απομόνωση αυτή της συγκέντρωσης αντί να μας αποξενώσει από την πραγματικότητα, μας καθιστά κατά έναν παράξενο τρόπο πολύ ευαίσθητους και «ανοιχτούς». Οι κεραίες μας γίνονται πολύ ευαίσθητες και εκλεπτυσμένες, δίνοντάς μας έτσι την δυνατότητα να συλλάβουμε μηνύματα από τον ανώτερο εαυτό μας και να μπορέσουμε να διεισδύσουμε στην βαθύτερη ουσία του αντικειμένου του διαλογισμού μας. Και αυτό είναι στην πραγματικότητα ο διαλογισμός. Μια επικοινωνία με την πραγματικότητα και τον ανώτερο εαυτό μας, ο οποίος μας αποκαλύπτει πολλά πράγματα και συλλαμβάνουμε έτσι ιδέες και αισθήματα σχετιζόμενα με την εσωτερική πραγματικότητα του θέματος που επιλέξαμε για να διαλογιστούμε. Μπαίνουμε κυριολεκτικά στην ουσία των πραγμάτων.
Καταλαβαίνουμε ασφαλώς και αυτό είναι μάλλον γνωστό σε όλους, πόσο απαραίτητη είναι η ικανότητα της συγκέντρωσης του νου. Αν «ταξιδεύουμε» δεξιά και αριστερά τότε δεν διαλογιζόμαστε αλλά ονειροπολούμε. Πρέπει λοιπόν να «καρφώσουμε» την προσοχή μας στο θέμα του διαλογισμού και καμία άλλη σκέψη ή εικόνα να μην εισχωρήσει στην οθόνη του νου μας. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό. Και εδώ έχουμε ένα πολύ λεπτό ζήτημα. Λίγοι έχουν καταλάβει ότι ο διαλογισμός δεν είναι απλώς θέμα «τεχνικής», ή έστω μια άσκηση. Πρέπει να λειτουργήσουν οι «κεραίες» μας, ώστε να μπορέσουμε να συλλάβουμε λεπτότερες δονήσεις. Η συγκέντρωση του νου δημιουργεί ένα κατάλληλο «περιβάλλον», μια εσωτερική ησυχία, για να μπορέσουμε να «ακούσουμε». Για να ακούσουμε όμως πρέπει να λειτουργήσουν τα «αυτιά» μας. Και αυτό γίνεται μόνο με την εκδήλωση ηθικών αρετών, όχι μόνο εκείνη την στιγμή αλλά γενικώς στην ζωή μας. Αυτό είναι ένα ζήτημα που πολλοί το παραβλέπουν. Και το παραβλέπουν γιατί δεν συμφέρει. Κάτι τέτοιο θα προκαλέσει πολλές και ριζικές αλλαγές στην ζωή μας. Όταν όμως λέμε την λέξη «ηθική» δεν εννοούμε καθόλου τις θρησκευτικού τύπου σεμνοτυφίες, ούτε τις διάφορες καθιερωμένες συνταγές συμπεριφοράς που είναι λίγο «ήξεις αφήξεις» και μεταβάλλονται ανάλογα με τα κέφια μας. Εννοούμε τον πραγματικό συντονισμό με την φωνή της συνείδησής μας, που δεν δέχεται συμβιβασμούς και μικροπρεπείς δικαιολογίες. Αυτού του είδους η ηθική είναι η «κεραία» της συνειδητότητάς μας, της οποίας η δεκτικότητα διευκολύνεται κατά πολύ από την εσωτερική σιγή που δημιουργείται από την συγκέντρωση του νου μας.
Ο διαλογισμός λοιπόν είναι ένα άνοιγμα της συνειδητότητάς μας σε λεπτότερες δονήσεις και εντυπώσεις. Έχει ως βάση την ικανότητα της συγκέντρωσης, την ηθική ποιότητα του διαλογιζόμενου και την ειλικρίνεια προς τον ίδιο μας τον εαυτό. Αν συνεχώς δικαιολογούμαστε για τις αδυναμίες μας και λέμε ψέματα στον ίδιο μας τον εαυτό προσπαθώντας να μην δούμε τα ελαττώματά μας, πως θα «δούμε» τον ανώτερο εαυτό μας. Αφού ζούμε μέσα σε έναν φανταστικό κόσμο ψέματος και αυταπάτης. Ο διαλογισμός όμως είναι μια κατάσταση αυξημένης και ανυψωμένης συνειδητότητας και το πρώτο φως το ρίχνει στον ίδιο μας τον εσωτερικό κόσμο και στην προσωπική μας ζωή. Το πρώτο που βλέπουμε είναι η αλήθεια για τον ίδιο μας τον εαυτό, όσο και αν αυτή πονάει.
Αν θελήσουμε να απλοποιήσουμε όλα τα προηγούμενα μπορούμε να πούμε ότι διαλογίζεται εκείνος που μπορεί να συγκεντρώνει την προσοχή του, είναι πραγματικά καλός άνθρωπος και δεν λέει ψέματα στον εαυτό του. Τα θέματα αυτά τα πραγματευόμαστε στα άλλα κεφάλαια της ιστοσελίδας και η πρακτική τους εφαρμογή μέσα μας και στην προσωπική μας ζωή οδηγεί στον διαλογισμό, δηλαδή στην ανύψωση του επιπέδου της συνειδητότητάς μας.
