Η δύναμη της γλώσσας: πως να διαμορφώσετε την πραγματικότητα σας...
Ποιο ήταν το ομορφότερο πράγμα που σας είπε κάποιος; Ανακαλέστε αυτή την εμπειρία. Τι βλέπετε; πως αισθάνεστε; θα μπορούσε να είναι μόνο μια πρόταση- μια μοναδική πρόταση που σας άλλαξε για μια στιγμή ή ίσως και για μια ζωή.
Υπάρχει κάτι περισσότερο στη γλώσσα από αυστηρή γραμματική και προφορά. Υπάρχει αληθινή δύναμη μέσα της, ακόμα και μαγεία. Η γλώσσα χορεύει με τις φαντασιώσεις μας. Δημιουργεί ένα απίστευτο εύρος συναισθημάτων και αισθήσεων, τα οποία συχνά κάνουν τη διαφορά ανάμεσα σε κάποιον που αγαπά τη ζωή του και σε κάποιον που τη σαμποτάρει.
Γύρω στα 20 μου ήμουν πολύ ανταγωνιστικός μαχητής των πολεμικών τεχνών. Μετά το Πανεπιστήμιο το σχέδιο μου ήταν να μετακομίσω στην Ταϊλάνδη για ένα χρόνο ώστε να προπονηθώ στο Muay Thai ή στο Thai Boxing, μετά να επέστρεφα και να συνέχιζα τον ανταγωνισμό. Στους δύο μήνες του σχεδίου μου ήμουν σοβαρά τραυματισμένος. Χρησιμοποίησα όλη την τεστοστερόνη μου ως καύσιμο και συνέχισα να προπονούμαι, το τραύμα έγινε χειρότερο και στο τέλος χρειάστηκε χειρουργείο. Ο γιατρός ήταν πολύ ξεκάθαρος με τα λόγια του: «Η καριέρα σου ως μαχητής έχει τελειώσει».
Ξόδεψα τους επόμενους οχτώ μήνες μέσα στη μιζέρια, πικραμένος, καθισμένος μονίμως σε ένα μπαρ. Έχασα την αίσθηση του χιούμορ μου (μια πολύ περίεργη αίσθηση) και έβλεπα τον εαυτό μου να γίνεται όλο και περισσότερο αντικοινωνικός. Τελικά μου φάνηκε ότι θα μπορούσα να καταλήξω να ζω έτσι επ' άπειρον, κοίταξα με δυσκολία προς αυτή τη κατεύθυνση, είδα τον δρόμο και τον προορισμό μου και φοβήθηκα. Εκείνη τη στιγμή πήρα την απόφαση να αλλάξω την συμπεριφορά μου- και την ιστορία μου. Προτού θα μπορούσα να αλλάξω τον τρόπο με τον οποίο ένιωθα τη ζωή μου έπρεπε πρώτα να κατανοήσω περισσότερα για τη διαδικασία.
ΑΜΠΡΑ ΚΑΤΑΜΠΡΑ
Όταν λέτε άμπρα κατάμπρα τι σκέφτεστε αμέσως;
Ήμουν για φαγητό με φίλους πριν από αρκετά χρόνια στο Εκουαδόρ όταν ένας με ρώτησε «ξέρεις τι σημαίνει άμπρα κατάμπρα;» , «μαγεία» απάντησα. Είπε «όχι δε σημαίνει αυτό». Τότε μου είπε την αληθινή ιστορία: «Άμπρα κατάμπρα είναι μια λέξη από τα Αραμαϊκά. Αραμαϊκή είναι η αρχική γλώσσα στην οποία γράφτηκε η Πάλαια Διαθήκη και είναι μια από τις δύο γλώσσες που μίλησε ο Χριστός. Άμπρα κατάμπρα σημαίνει 'Με τον λόγο μου δημιουργώ' ή 'Με τον λόγο μου επηρεάζω'. Είχαν τόσο σεβασμό για την ιερή διδασκαλία που τριγώνισαν το άμπρα κατάμπρα και το φορούσαν γύρω έπο τον λαιμό τους για να τους υπενθυμίζει τη δύναμη της λέξης που έχει ειπωθεί.» Είχα μείνει άφωνος.
«Να συμπεριφέρεσαι σωστά»
Σας έχει δοθεί ποτέ η συμβουλή «να συμπεριφέρεσαι σωστά;» ή «απλώς προσπάθησε να είσαι περισσότερο θετικός;» . Αυτό είναι συχνά το βάθος και η έκταση των οδηγιών που οι περισσότεροι παίρνουμε για την ανάπτυξη του χαρακτήρα και της νοοτροπίας μας. Υπάρχει, φυσικά κάτι περισσότερο από αυτό.
Τα λόγια που λέμε στους άλλους ανθρώπους και οι σκέψεις που έχουμε στο μυαλό μας προσθέτονται και δημιουργούν τις προσωπικές μας ιστορίες. Αυτές οι ιστορίες εν τέλει διαμορφώνονται και δημιουργούν την πραγματικότητα μας. Από λέξεις σε ιστορίες, από ιστορίες σε πραγματικότητα. Αυτή είναι η δύναμη της γλώσσας.
Μια νεαρή γυναίκα με είχε επισκεφθεί επειδή είχε θέματα με την εικόνα του σώματος της. Ξεκινήσαμε να μιλάμε για το πως ένιωθε και για τις γλωσσικές συνήθειες που είχε. Αφού σκάψαμε λίγο βαθύτερα αναγνωρίσαμε κάτι που αποκαλώ «το θεμελιώδες γεγονός της ιστορίας» .
Κάθε Χριστούγεννα όλη η οικογένεια της συγκεντρώνονταν, γιόρταζαν και αντάλλαζαν δώρα. Άνοιξε ένα από τα δώρα της (μια μπλούζα) και την κράτησε για να την δουν όλοι. Γέλια ξέσπασαν αμέσως (ειδικότερα από την θεία η οποία της την έδωσε). Κοίταξε το μπροστινό μέρος της μπλούζας και είδε μια παχουλή γάτα καρτούν με τα λόγια «Δεν είμαι χοντρή, είναι απλώς βαρυκόκκαλη». Πέταξε την μπλούζα και βγήκε από το δωμάτιο κλαίγοντας.
Αυτές οι λέξεις «Δεν είμαι χοντρή, είμαι απλώς βαρυκόκκαλη» έμειναν στο μυαλό της. Τελικά τα λόγια έγιναν ιστορίες καθοριστικές για τη ζωή και αυτές οι ιστορίες έγιναν πραγματικότητα. Τόση δύναμη έχει η γλώσσα.
Η δύναμη των μοτίβων της γλώσσας
Λόγια : «Δεν είμαι χοντρή, είμαι απλώς βαρυκόκκαλη».
Ιστορίες: «Μισώ το σώμα μου. Πρέπει να ασκηθώ περισσότερο. Αλλά τίποτα δεν κάνει δουλειά. Ίσως υπάρχει κάποια καινούργια δίαιτα που μπορώ να δοκιμάσω. Αλλά αν δεν δουλέψει ούτε αυτό; μισώ το σώμα μου».
Πραγματικότητα: θέματα στην εικόνα του σώματος/ διατροφικές διαταραχές
Μια μητέρα ενός ασθενούς μου του έλεγε συνεχώς όταν ήταν μικρός «Δεν είσαι το δώρο του Θεού για τις γυναίκες». Την πίστεψε, είδε τον εαυτό του ως χαμηλότερο και δημιούργησε ένα κόμπλεξ σχετικά με αυτό. Ένα άλλο παράδειγμα για το πώς η δύναμη της γλώσσας επηρεάζει την πραγματικότητα μας.
Λόγια: «Δεν είσαι το δώρο Θεού για τις γυναίκες».
Ιστορίες: «Είμαι τόσο χαμένος. Πώς θα μπορούσα να αρέσω σε κάποιον; τι μπορώ να κάνω για να αρέσω στους άλλους; αλλά δε θα μπορέσω ποτέ να τους κρατήσω».
Πραγματικότητα: χαμηλή αυτοεκτίμηση, κατάθλιψη
Από λόγια σε ιστορίες. Από ιστορίες σε πραγματικότητα.
Εισαγωγή στην γλώσσα σύγκρουσης.
Με το πέρασμα των χρόνων, εκπαίδευσα πολλούς ανθρώπους από όλο τον κόσμο. Άνθρωπο από κάθε πτυχή της ζωής, που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα των κοινωνικών και οικονομικών τάξεων. Οι ιστορίες του κάθε ασθενή μου είναι μοναδικές αλλά όμως υπάρχουν παρόμοια μοτίβα που τους δίνουν αυτό το ίχνος της τεράστιας δύναμης της γλώσσας. Μοτίβα στον τρόπο που λένε τις ιστορίες τους. Μοτίβα στη επιλογή των λέξεων τους. Μοτίβα στη γλώσσα τους.
«Από λόγια σε ιστορίες, από ιστορίες σε πραγματικότητα».
Όσο περισσότερο εστίαζα στο τι έλεγαν λέξη προς λέξη, τόσες περισσότερες τελείες ένωνα. Τόσο πολύ που μπροστά να προβλέψω πως το άτομο θα περιέγραφε αυτό που του συνέβη. Εδώ είναι κάποια παραδείγματα:
«Δεν θέλω να νιώθω πάντα τόσο αποτυχημένος».
«Δε θα με αφήσει να κάνω αυτό που στ’ αλήθεια θέλω»
«Ίσως αν προσπαθούσα περισσότερο στην δουλειά».
Στο λεξιλόγιο αποκαλούμε αυτόν τον τύπο λόγου γλώσσα σύγκρουσης- μια γλώσσα που ακούσια σχεδιάστηκε για να αποτρέψει τους στόχους, να σαμποτάρει τις σχέσεις και να μας συγχύσει δημιουργώντας έναν περιττό πόνο.
Οι μεταφράσεις και η αρχιτεκτονική της γλώσσας
Οπότε τι κάνουμε με την γλώσσα σύγκρουσης και της ιστορίες αντίθεσης; πρώτα προσδιορίζουμε τις βασικές λέξεις αντίθεσης και αρχίζουμε να κάνουμε προσαρμογές. Ονομάσουμε αυτές τις προσαρμογές «Μεταφράσεις».
Σε αγχώδεις προτάσεις όπως «Δεν θέλω να νιώθω πάντα αποτυχημένος» αντικαθιστούμε το «δεν» με «θα» και απομακρυνόμαστε από το ανεπιθύμητο αποτέλεσμα προς αυτό που θέλουμε. «Δεν θέλω να νιώθω πάντα αποτυχημένος» γίνεται «Θέλω να νιώθω ασφαλής και πετυχημένος». Αυτή η φαινομενικά απλή μετάφραση έχει τεράστιο ποσοστό στην ψυχολογία κάποιου και στη συναισθηματική ευεξία αξιοποιώντας την δύναμη της γλώσσας.
Παρομοίως , «Δεν με αφήνει να κάνω αυτό που θέλω» μεταφράζεται σε «Δε θα κάνω αυτό που θέλω να κάνω» . Αποδεικνύεται ότι έχω την δύναμη πάνω σε μια κατάσταση.
«Ίσως θα έπρεπε να προσπαθήσω λίγο περισσότερο» . Αφαιρέστε το «ίσως», το «θα μπορούσα» και το «λίγο περισσότερο» και μένει μια πιο στερεή δήλωση. «Μπορώ να προσπαθήσω περισσότερο». Είναι είτε συζήτηση και αναβλητικότητα είτε αποφασιστικότητα και δράση.
Το αντίθετο στην γλώσσα σύγκρουσης είναι η αρχιτεκτονική γλώσσα που βοηθά τους ανθρώπους να επικεντρωθούν στους στόχους τους και στα θετικά αποτελέσματα, τους υπενθυμίζει πως ελέγχουν τις προσωπικές τους ιστορίες, ενώ τους βοηθά να είναι πιο ασφαλείς και να έχουν αυτοπεποίθηση στις αποφάσεις τους για τη διαδικασία. Είναι μια θετική χρήση της δύναμης της γλώσσας.
Αν περάσετε ακόμα και ελάχιστο χρόνο εστιάζοντας στις συγκεκριμένες λέξεις που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να παραπονεθούν και να κατηγορήσουν θα κατανοήσετε τη γλώσσα σύγκρουσης. Είναι μια συναρπαστική μελέτη. Πιθανόν να ανακαλύψετε κάποια στοιχεία της γλώσσας σύγκρουσης και στο δικό σας λεξιλόγιο.
Επιπλέον άσκηση: «Θα έπρεπε να αποτοξινωθώ»
Το «Θα έπρεπε» είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση. Είναι διάσημη για την ικανότητα της να δημιουργεί υπερβολική πίεση και ένοχη. Θεωρείστε την ως την αλλαγή για να ξεκινήσετε τη θετική εκμετάλλευση της δύναμης της γλώσσας.
Βήμα 1ο: διαλέξτε κάτι απλό που θα θέλετε να κάνετε καθημερινά. Κάτι για το οποίο εύκολα θα νιώθατε ενοχές ή θα αγχωνόσασταν. Θα μπορούσε να είναι ο διαλογισμός, η άθληση, η αλλαγή της δίαιτας ή το να ξεκινήσετε μαθήματα τραγουδιού.
Γι αυτό το παράδειγμα θα χρησιμοποιήσουμε τον διαλογισμό, «Θα έπρεπε να διαλογίζομαι περισσότερο»
«Θα έπρεπε να διαλογίζομαι περισσότερο». Σταματήστε και παρατηρήστε. Πώς αισθάνεστε όταν το λέτε; σημειώστε το μέσα σας.
Βήμα 2ο: αντικαταστήστε το «θα έπρεπε» με το «θα μπορούσα».
«Θα μπορούσα να διαλογίζομαι περισσότερο». Οι περισσότεροι άνθρωποι σηκώνουν το φρύδι τους και κουνούν το κεφάλι τους όταν ακούν την πρόταση «Θα μπορούσα» .
Βήμα 3ο: αντικαταστήστε το «θα μπορούσα» με «Μπορώ»
«Μπορώ να διαλογιστώ περισσότερο». Είναι ένα απλό άλμα στη συμπεριφορά και στην ενέργεια.
Βήμα 4ο: αντικαταστήστε το «Μπορώ» με «Είμαι ενθουσιασμένος».
«Είμαι ενθουσιασμένος που θα διαλογιστώ περισσότερο». Μέχρι αυτό το σημείο οι άνθρωποι χαμογελούν και σκέπτονται την επόμενη συνεδρία.
Βήμα 5ο: και τελικά προσθέτουμε το «επειδή» στο τέλος της πρότασης για τους λόγους και για επιπρόσθετη κινητοποίηση ώστε να ενεργοποιήσετε τη δύναμη της γλώσσας.
«Είμαι ενθουσιασμένος που θα διαλογιστώ περισσότερο επειδή όταν το κάνω νιώθω πιο χαλαρός και συγκεντρωμένος.》
Τώρα είναι η σειρά σας. Έχει πλάκα
Θα έπρεπε να ______ περισσότερο
Σταματήστε και παρατηρήστε
Θα μπορούσα να ______ περισσότερο.
Σταματήστε και παρατηρήστε
Μπορώ περισσότερο να ______
Σταματήστε και παρατηρήστε
Έχω ενθουσιαστεί που _____ περισσότερο επειδή ___(λόγος) ____
Σταματήστε και παρατηρήστε
Είναι μια σπουδαία άσκηση ώστε να ενεργοποιήσετε τη δύναμη της γλώσσας και να πάτε από την απροθυμία και την λύπη στον ενθουσιασμό και στην δράση. Είναι επίσης σπουδαία άσκηση για να δείξετε τα δημιουργικά, συναισθηματικά και φυσικά αποτελέσματα που έχει η δύναμη της γλώσσας πάνω μας. «Θα έπρεπε» σε «Θα μπορούσα». «Θα μπορούσα» σε «Μπορώ» και « Μπορώ» σε «Είμαι ενθουσιασμένος» . Τότε προσθέστε το επειδή. Απλό και αποτελεσματικό.
Μόνο η αρχή
Το λεξιλόγιο μας δίνει μια άκρη μέσα στην δύναμη της γλώσσας. Μια άκρη πάνω σε φαινομενικά ασήμαντες σκέψεις που μπορούν και συχνά προσθέτουν μεγάλα προβλήματα. Ο Muhammad Ali είπε κάποτε «Δεν είναι το βουνό το οποίο σκαρφαλώνουμε που μας φθείρει. Είναι τα χαλίκια στα παπούτσια μας».
«Δεν είναι το βουνό το οποίο σκαρφαλώνουμε που μας φθείρει. Είναι τα χαλίκια στα παπούτσια μας».
Αυτά τα χαλίκια στα παπούτσια μας έχουν φτιαχτεί από την γλώσσα σύγκρουσης. Αμέτρητες περιπτώσεις του «δεν» , «Δεν μπορώ» , «Δεν έχω» μας κάνουν να εγκαταλείπουμε την δύναμη μας κατηγορώντας τους άλλους με αμείλικτη αποφασιστικότητα. Αυτά τα πράγματα προκαλούν επικά ποσοστά πόνου στον ίδιο τον εαυτό μας , στους αγαπημένους μας και στον κόσμο γύρω μας.
Είναι καιρός να αρχίσουμε να συγγράφουμε εμείς τις ιστορίες μας συνειδητά. Είναι καιρός να μιλήσουμε σαν επαγγελματίες.
