Κάρολος Ντίκενς | Να έχεις μια καρδιά που ποτέ δεν σκληραίνει, ένα...
"Να έχεις μια καρδιά που ποτέ δεν σκληραίνει, ένα χαρακτήρα που ποτέ δεν κουράζει, ένα άγγιγμα που ποτέ δεν πονά. " έλεγε ο Κάρολος Ντίκενς. Η περιγραφή ενός "τέλειου" ανθρώπου που δυστυχώς, δύσκολα μπορεί να συναντήσει κανείς - ειδικά στις μέρες μας.
Αν ακολουθούσαμε, δε, όλοι μας την παραπάνω περιγραφή... τότε ο κόσμος μας θα ήταν σίγουρα καλύτερος...
Ο Κάρολος Ντίκενς ήταν ένας από τους σφοδρότερους επικριτές τόσο των ταξικών διαιρέσεων της αγγλικής κοινωνίας του 19ου αιώνα, καθώς και της τεράστιας φτώχειας, την οποία σήμανε για μεγάλα τμήματα του πληθυσμού η Βιομηχανική Επανάσταση. Ο συγγραφέας των φτωχών, των ανήμπορων και των ξεγυμνωμένων.
Σε διάφορα περιοδικά σε συνέχειες άρχισαν να εμφανίζονται πολλά από τα εξαιρετικά ενδιαφέροντα μυθιστορήματά του για την κοινωνική μεταρρύθμιση. Αυτό ήταν διαδεδομένο για εκείνη την εποχή. Αντίθετα με άλλους συγγραφείς, οι οποίοι ολοκλήρωναν τα μυθιστορήματά τους πριν τα εκδώσουν σε συνέχειες, ο Κάρολος Ντίκενς έγραφε το μυθιστόρημά του και το εξέδιδε συγχρόνως σε συνέχειες. Αυτό προσέδωσε στις ιστορίες του ένα συγκεκριμένο ρυθμό, ο οποίος τονιζόταν από δραματικές στιγμές και είχε ως αποτέλεσμα το κοινό να περιμένει με ανυπομονησία τη συνέχεια του μυθιστορήματος. Τα μυθιστορήματά του και οι μικρές ιστορίες του είχαν πάντα τέτοια συνεχή δημοτικότητα που δεν έπαψαν ποτέ να εκδίδονται.
Η δουλειά του έχει επαινεθεί από αρκετούς συγγραφείς, για την καλλιέργεια της πεζογραφίας και τις μοναδικές μορφές που δημιούργησε- ανάμεσά τους: ο Τζόρτζ Γκίσινγκ, ο Λέων Τολστόι και ο Γκίλμπερτ Κηθ Τσέστερτον. `Aλλοι όμως, όπως οι ο Χένρι Τζέιμς και η Βιρτζίνια Γουλφ, την επέκριναν για τη συναισθηματικότητα και την αληθοφάνειά της.
Καθ`όλη τη διάρκεια της ζωής του, η δημοτικότητά του δεν μειώθηκε ποτέ και σήμερα ακόμη η εκτίμηση για το έργο του είναι πολύ υψηλή.
"Ο ισόβιος έρωτας του Ντίκενς με το αναγνωστικό του κοινό, ήταν σε τελευταία ανάλυση ο σημαντικότερος έρωτας της ζωής του" γράφει η καθηγήτρια Κάθλιν Τίλοτσον -ειδική στο έργο του συγγραφέα.
Επέλεξα 10 πολύτιμες σκέψεις του που ξεχώρισα, για να τις μοιραστώ μαζί σας...
- Υπάρχουν δύο σχολές ζωγραφικής, η σοβαρή και η γελοία.
- Να έχεις μια καρδιά που ποτέ δεν σκληραίνει, ένα χαρακτήρα που ποτέ δεν κουράζει, ένα άγγιγμα που ποτέ δεν πονά.
- Δεν χρειάζεται να ντρεπόμαστε για τα δάκρυά μας.
- Ο πρώτος κανόνας στις επιχειρήσεις είναι: κάνε στους άλλους αυτό που θα έκαναν εκείνοι σε σένα.
- Ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι ο εαυτός μας.
- Το κλάμα καθαρίζει τα μάτια, τους πνεύμονες, την όραση, καθαρίζει την όψη, κατευνάζει το θυμό - γι` αυτό να κλαίτε συχνά.
- Το αν θα είμαι τελικά ο πρωταγωνιστής της δικής μου ζωής ή αν αυτή τη θέση θα την καταλάβει κάποιος άλλος, θα φανεί στις επόμενες σελίδες. (η πρώτη φράση από τον «Δαβίδ Κόπερφηλντ»)
- Την αγάπησα ενάντια στη λογική, ενάντια στη βεβαιότητα, ενάντια στην ηρεμία, ενάντια στην ελπίδα, ενάντια στην ευτυχία.
- Σε λίγο το καθετί ξαναγεννιέται.
- Στο ένα της μάτι έλαμπε η αφοσίωση. Στο άλλο ο υπολογισμός.
