Εκείνοι οι άνθρωποι που ήρθαν για να μείνουν…
Άνθρωποι περαστικοί.. τους κοιτάς να μπαίνουν στη ζωή σου και περιμένεις την στιγμή της εξόδου.
Άλλοι από αυτούς έρχονται για να τα αλλάξουν όλα. Σε σαρώνουν, σε αλλάζουν, σου δημιουργούν ανάγκες κι επιθυμίες που δεν είχες ως τώρα.
Δεν ήθελαν ποτέ εσένα. Ήθελαν αυτό που χρειαζόντουσαν και θέλησαν να σε κάνουν αυτό που χρειαζόντουσαν.
Θα περάσουν κι εκείνοι που θα σε αφήνουν να κάνεις ότι θες, όποτε θες. Να λες ότι θες, να υπάρχεις ερήμην.
Θα σε πείσουν πως είναι επειδή σε αποδέχονται, επειδή τους αρέσεις όπως είσαι. Και κάποια στιγμή θα έχουν χαθεί από την εικόνα σου.
Κάποια στιγμή, θα έχουν γίνει παρελθόν. Μα και παρόν που ήταν, τι σημασία είχε;
Δεν τους αφορούσες εξ’ αρχής.
Δεν τους ενδιέφερες ποτέ..
Θα περάσουν κι εκείνοι που θα σε κρίνουν ακόμα και για τον αέρα που αναπνέεις.
Θα κρίνουν τα πάντα σου για να νιώσουν λίγο καλύτεροι. Λίγο ανώτεροι. Λίγο σπουδαιότεροι.
Θα φύγουν κι αυτοί. Ο σάκος του μποξ δεν είναι ποτέ χρήσιμος σαν αδειάσει.
Και θα περάσουν κι εκείνοι που θα δουν σε εσένα την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου μέσα από τα σκοτάδια σου.
Είναι εκείνοι που θα πιστέψουν σε εσένα πριν από εσένα. Θα μείνουν πλάι σου όταν χρειάζεσαι ένα χέρι και στην άκρη τους όταν χρειάζεσαι χώρο.
Τα μάτια τους όμως θα είναι πάνω σου. Με αγάπη και φροντίδα. Με νοιάξιμο.
Είναι εκείνοι που δεν θα μείνουν στα στερεότυπα και στα προφανή αλλά θα ψάξουν την ουσία σου.
Αυτοί είναι εκεί συνειδητά.
Είναι εκεί, γιατί θα μπορούσαν να είναι αλλού αλλά επέλεξαν.
ΣΕ επέλεξαν.
Αυτοί, δεν θα φύγουν. Αυτούς μπορείς μόνο να τους χάσεις.
Αυτοί γίνονται μια απώλεια κατ’ επιλογή.
Μην την κάνεις…
