Δεν βρίσκεστε εδώ για να ευχαριστείτε τους άλλους
Οι ειδικοί στην λεγόμενη διαπροσωπική ψυχολογία (που μελετούν τούς δεσμούς των ανθρώπων στα κοντινότερα κοινωνικά τους πλαίσια) λένε πως από τον μέσο όρο των ανθρώπων που συναντούμε μέσα στην ημέρα, το 10% δε θα ήθελε την παρέα μας. Δηλαδή ότι δε θα ταίριαζαν στον προσωπικό μας χάρτη ή στα λεπτά κομμάτια πάζλ της ζωής μας.
«Δεν γράφω για να ευχαριστήσω τους άλλους. Ούτε για να τους δυσαρεστήσω. Γράφω για να τους διαταραξω.» –José Saramago
Με τον ίδιο τρόπο που κατά τη διάρκεια της ημέρας έχουμε τις συνήθειες τις προσωπικής υγιεινής μας για να διατηρήσουμε την υγεία και την εμφάνιση μας, είναι επίσης αναγκαίο να ξεκινήσουμε να εξασκούμε και την ψυχική υγιεινή. Ένας από τους στόχους της είναι τόσο απλός όσο και ουσιώδης: μην προσπαθείτε να ευχαριστείτε τους άλλους. Είναι μια απολύτως αχρείαστη πηγή ταλαιπωρίας.
Το να μην τους ευχαριστείτε όλους δεν σημαίνει ότι πρέπει να αντιδράτε απότομα και αυστηρά, μαρκάροντας τον χώρο σας. Στο τέλος της ημέρας, η συνύπαρξη δεν θα έπρεπε να είναι τόσο πολύπλοκη. Βασίζεται απλώς στο «υπάρχω» και στο «αφήνω να υπάρχει» ή στο «μην κάνεις σε εμένα αυτό που δεν θες για τον εαυτό σου.»
Χρειάζεται να είμαστε επιδέξιοι αρχιτέκτονες ενός είδους σεβασμού και μιας εποικοδομητικής ειλικρίνειας όπου κανένας δεν πληγώνεται. Έτσι ώστε να μην στραφούμε στην ψεύτικη υποκρισία που βλέπουμε καθημερινά στα πιο κοντινά μας πλαίσια.
Σας προσκαλούμε να κατανοήσετε αυτό.
Δεν βρίσκεστε εδώ για να ευχαριστείτε τους άλλους, ακόμα και αυτούς που είναι σημαντικοί
Κάποιες φορές ίσως να μην ενδιαφέρεστε για το αν κάποιοι άνθρωποι σας συμπαθούν ή όχι. Αυτό γιατί δεν υπάρχει ένας σημαντικός δεσμός, επειδή δεν υπάρχει συναισθηματική σύνδεση με αυτό το συγκεκριμένο άτομο. Αλλά πιο περίπλοκες καταστάσεις εμφανίζονται όταν συνειδητοποιούμε πως οι άνθρωποι που είναι πολύ κοντά μας δεν μας συμπαθούν ή δεν μπορούν να τα βρουν μαζί μας.
Υπάρχουν βασικές στιγμές που είναι τόσο πικρές όσο και πολύπλοκες. Ας φανταστούμε έναν έφηβο ή ένα νεαρό άτομο που μόλις έγινε ενήλικας, που αρχίζει να γνωρίζει πλήρως τον τρόπο ζωής του, τις σκέψεις και τις αξίες του και δεν συμβιβάζεται με αυτές των γονιών του. Ομοίως, μπορεί επίσης να είναι οδυνηρό να αντιληφθούμε ότι δεν αρέσουμε σε κάποιον ο οποίος μας ελκύει. Ότι λείπει η «σπίθα» για να δημιουργήσουμε μια αμοιβαία κατανόηση, έλξη και οικειότητα.
Αν βιώνουμε τέτοιες καταστάσεις είναι αναγκαίο να κατανοήσουμε τα ακόλουθα:
• Το τι σκέφτονται οι άλλοι για εμάς δεν θα έπρεπε ποτέ να είναι σημαντικότερο από αυτό που πιστεύουμε εμείς για τον εαυτό μας. Μην αφήσετε την αυτό-εκτίμηση σας να μειωθεί από κάθε είδους υποκρισία. Αν στην οικογένεια σας δεν αρέσει ο χαρακτήρας σας, η αληθινή πηγή του προβλήματος είναι αυτή και όχι εσείς. Οπότε μην απομακρύνετε τον εαυτό σας από την αλήθεια, από αυτό που σας καθορίζει, από αυτό που σας δίνει φως, ζωή και χαρακτήρα.
Μια ακόμη άποψη που πρέπει έχετε υπόψη είναι η συνεχής αναζήτηση για αποδοχή που πολλοί άνθρωποι χρειάζονται από το περιβάλλον τους για να νιώσουν πως αλήθεια «αξίζουν κάτι». Μην αφήσετε ποτέ τον εαυτό σας να παρασυρθεί σε αυτόν τον τρόπο σκέψης. Τα λόγια των άλλων δεν σας καθορίζουν, η αγάπη για τον εαυτό σας το κάνει.
• Είναι αναγκαίο να ξέρουμε ξεκάθαρα ποιοι είμαστε, αυτό που μας καθορίζει και ποιοι είναι οι λόγοι που μας κάνουν να νιώθουμε περήφανοι για τον εαυτό μας. Είναι επίσης ορθό να δώσουμε στον εαυτό μας το δικαίωμα να μην είναι τέλειος.
• Αυτό που σκέφτονται ή πιστεύουν οι άλλοι δεν θα πρέπει ποτέ να υπερέχει των δικών μας πεποιθήσεων, προσδοκιών ή αξίων.
• Θα πρέπει να μπορείτε να είστε ειλικρινείς με τον εαυτό σας. Καταλάβετε αυτό, αν κάποιος δεν σας συμπαθεί, δεν χρειάζεται να επιδιώξετε το αδύνατο ούτε να ζείτε με ψευδαισθήσεις. Η εξαναγκασμένη αγάπη δεν είναι χρήσιμη, είναι δηλητήριο.
Οπότε να θυμάστε, δεν είναι στο χέρι μας ούτε είναι υποχρέωση μας να αναγκαζόμαστε να τους ευχαριστούμε όλους. Αν κάποιος δεν σας σέβεται έτσι όπως είστε, σημαίνει πως δεν σας αγαπά έτσι όπως σας αξίζει να σας αγαπούν.
Η ευφυής ύφανση της υποκρισίας
Υπάρχουν υποκριτές εκεί έξω μεταμφιεσμένοι ως καλύτεροι φίλοι. Είναι λανθασμένες αγάπες που κυβερνούν πικρούς ωκεανούς, φορτισμένοι με υποκριτικό άνεμο. Υπάρχουν επίσης πατέρες και μητέρες που υπερηφανεύονται για την σπουδαία ιδιότητα τους ως εκπαιδευτές, όταν στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουν τις ανάγκες του ίδιου τους του παιδιού.
«Όταν η υποκρισία αρχίζει να είναι πολύ κακής ποιότητας, είναι καιρός να ειπωθεί η αλήθεια.» -Bertolt Brecht-
Η ευφυής ύφανση της υποκρισίας είναι παρούσα σε πολλά από τα κοντινά μας πλαίσια. Στην πραγματικότητα, πολλές φορές δεν μπορούμε καν να την αναγνωρίσουμε και να την ανεχτούμε. Το σίγουρο είναι πως υπάρχει κάποιος κοντινός σας που σας υπενθυμίζει καθημερινά πόσο σας συμπαθεί, πόσο καλά τα πάτε και πόσο αξιοθαύμαστος είστε. «Τα κάνεις όλα σωστά!», σας το λέει με έναν αέρα που αποπνέει μια συγκεκριμένη πλαστότητα, μια συγκεκριμένη μυρωδιά άβολης υποκρισίας.
Μην το κάνετε, μην επιτρέπετε αυτές τις συμπεριφορές. Βραχυπρόθεσμα σας καταπνίγουν και μακροπρόθεσμα είναι καταστρεπτικές. Στην πραγματικότητα, η λέξη υποκρισία σημαίνει προσποιούμαι, πράττω ή μιλώ με μάσκα. Αξίζει να έχουμε κατά νου πως ο γλωσσολόγος και κοινωνικός αναλυτής Noam Chomsky είπε πως η υποκρισία είναι μια από τις χειρότερες αρρώστιες της κοινωνίας μας.
Όταν λαμβάνεται ή εφαρμόζεται σε πιο πολύπλοκα πλαίσια, μπορεί να προωθήσει αδικίες όπως ανισότητα, πόλεμο και κάθε είδους βίας μέσα στο στρεβλό πλαίσιο της εξαπάτησης. Αυτό δεν είναι αποδεκτό. Αυτή η συνήθεια πρέπει να διακοπεί και οι μάσκες πρέπει να πέσουν ώστε να συνυπάρξουμε με μεγαλύτερη ακεραιότητα και σεβασμό.
Αν δεν μας αρέσει κάτι ή αν μας φαίνεται άδικο, δεν πρέπει να σκύβουμε το κεφάλι και να παραδινόμαστε επειδή οι άλλοι περιμένουν να κάνουμε αυτό. Αν κάποιος δεν σας συμπαθεί, αφήστε τον να απομακρυνθεί, αφήστε τον να φύγει αν θέλει, αλλά μην αφήσετε τον «τελετουργικό χορό» της υποκρισίας να ξεδιπλωθεί. Μην αφήσετε τους άλλους να σας φέρουν σύννεφα υποκρισίας όταν υπερασπίζεστε την καθαρότητα των αξιοπρεπών και φυσικά των σεβαστών ψυχών.
